บ่วงรักน้องสาวจำแลง

คฤหาสน์เจริญเกียรติพานิช หญิงสาววัยรุ่นแต่งกายมอซอ กำลังอุ้มบุตรสาวตัวน้อยที่เพิ่งจะคลอดได้สองวัน มาป้วนเปี้ยนอยู่ที่หน้าคฤหาสน์แห่งนี้ เธอเดินวนไปวนมาอยู่หลายรอบ ก่อนที่เธอจะปาดน้ำตาและตัดสินใจวางลูกน้อยไว้ที่หน้าประตูคฤหาสน์ และด้วยความเป็นห่วงลูกน้อย ทำให้หญิงสาวคนนี้กดกริ่งเพื่อให้คนในบ้านออกมาพบบุตรสาวของเธอ ไม่เช่นนั้นอาจจะมีอันตรายเกิดขึ้นกับบุตรสาวของเธอก็ได้ ที่เธอทำแบบนี้ไม่ใช่ว่าไม่รักบุตรสาว แต่เธอไม่ต้องการให้บุตรสาวมาลำบากกับตน ทุกวันนี้เธอก็อดมื้อกินมื้อ มิหนำซ้ำสามียังกินเหล้าราวกับน้ำเปล่าก็ไม่ปาน เพราะฉะนั้นทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับบุตรสาว นั่นก็คือการให้ชีวิตใหม่กับบุตรสาวตัวน้อย ถ้าโชคดีเจ้าของคฤหาสน์แห่งนี้อาจจะรับเลี้ยงบุตรสาวของเธอไว้ก็ได้ ระหว่างที่เดินจากไป หญิงสาวก็ยังแอบมองบุตรสาวที่ร้องไห้จ้าด้วยความเสียใจ เธอภาวนาขอให้บุตรสาวของเธอโชคดี ต่อแต่นี้เธอคงจะไม่มีโอกาสพบบุตรสาวอีกแล้ว เธอยังคงแอบดูบุตรสาวตัวน้อยอยู่ที่มุมหนึ่ง จนกระทั่งสาวใช้ในบ้านวิ่งมาเปิดประตู แล้วก็พบเด็กหญิงตัวน้อยกำลังร้องไห้เสียงดัง เมื่อเห็นดังนั้นสาวใช้รีบอุ้มเด็กน้อยขึ้นมาด้วยความเป็นห่วง ก่อนที่จะพาร่างของเด็กหญิงตัวน้อยเข้าไปในบ้านทันที หมดหน้าที่ของเธอ เมื่อเห็นว่าบุตรสาวตัวน้อยน่าจะปลอดภัยแล้ว เธอจึงหันหลังเดินจากไปด้วยความเสียใจ “คุณผู้หญิงคะ มีคนเอาเด็กมาทิ้งที่หน้าบ้านค่ะ” แววสาวใช้คนที่ออกไปเปิดประตูอุ้มเด็กน้อยเข้ามาหน้าตาตื่น “ไหน เอามาให้ฉันดูซิ” คุณวรวรรณรีบบอกด้วยความตกใจเช่นกัน แม่ใจร้ายที่ไหนทำไมกล้าทำกับลูกแบบนี้ เมื่อสิ้นคำสั่งของผู้เป็นนาย แววรีบเดินเข้าไปหาเธอ ก่อนที่จะส่งร่างของเด็กน้อยในอ้อมกอดไปให้คุณวรวรรณ “น่าสงสารจริงเชียวแม่หนู ทำไมถึงโชคร้ายเกิดกับแม่ใจร้ายแบบนี้นะ ฉันควรจะทำอย่างไรดี” คุณวรวรรณกล่าวด้วยความเมตตา เธออยากจะรับเลี้ยงเด็กหญิงคนนี้แต่การตัดสินใจเรื่องใหญ่เช่นนี้คงต้องปรึกษาสามีของเธอก่อน