ไม่นาน สุนัขหนุ่มทั้งสองก็พาลิลลี่ลอดรั้วมาในเขตบ้านของคุณนายวิภาอีกครั้ง หลังจากเพิ่งกลับไปได้ไม่นาน
“โน่นจำปี พี่บิ๊กกับพี่โบ้พานังลิลลี่มาเยาะเย้ยเรา” จำปาหันไปมองด้วยดวงตาวาวโรจน์ ตวัดสายตามองเจ้าโบ้ด้วยความหึงหวง เจ้าโบ้ไม่ทันมองเพราะกำลังช้ำใจ จึงได้แต่เดินคอตก ไม่เหมือนเจ้าบิ๊กที่ชูคอสง่างามทันทีที่เหยียบย่างเข้ามาในบ้านของเมียรัก
“เชอะ หมาเจ้าชู้ไปให้ไกลเลย” จำปีสะบัดหน้าใส่เจ้าบิ๊ก แต่เจ้าบิ๊กไม่ทันมอง เนื่องจากมัวแต่คุยกับลิลลี่อยู่
“จำปี จำปา พี่บิ๊กพาลิลลี่มาหาจ้ะ” เจ้าบิ๊กบอกจำปีกับจำปา จำปีเชิดหน้าใส่หันไปทางอื่น ลิลลี่มองเห็นอาการหึงหวงจึงเข้าไปทักทายจำปีกับจำปา แอบอิจฉาทั้งสองตัวที่เป็นที่หมายปองของสุนัขหนุ่มๆ ในหมู่บ้านเวลาออกไปเดินเล่นทั้งๆ ที่มันสวยกว่าตั้งเยอะ
“สวัสดี”
จำปีไม่ยอมทักกลับแถมเห่าใส่ด้วยความหึงหวง
“พี่บิ๊ก ว้าย! จำปีดุจัง” ลิลลี่ออดอ้อนเจ้าบิ๊กกับเจ้
