“หอมคนในอ้อมแขน” เขาพูดจากจิตใต้สำนึก ซินนี่หน้าแดงน้อยๆ การใช้เวทมนตร์ก็ดีแบบนี้นี่เองเพราะจะได้ยินคำหวานจากส่วนลึกในจิตใจเขา
“ลองชิมสักนิดดีกว่าไหมคะ” ซินนี่ตักน้ำแกงใส่ช้อนกลางเพื่อชิม เขาอ้าปากจะชิมพร้อมกับที่ซินนี่อ้าปากชิมเหมือนกัน ทั้งสองมองตากันนิ่งนาน รสชาติของน้ำแกงถูกแบ่งกันคนละครึ่ง ซินนี่ดึงช้อนออก ริมฝีปากทั้งสองประกบเข้าหากัน
เอกภาพตะลึงไปชั่วขณะ สติหลุดลอยไปแทบหมดสิ้นเมื่อสัมผัสความหอมหวานในโพรงปากนุ่มนิ่ม เขากวาดลิ้นเข้าซอกซอนดูดดื่มกับความหวาน กลิ่นนี้ ความหวานนี้เหมือนในความฝันไม่มีผิด ลิ้นหนาเข้าเก็บกวาดน้ำหวานที่ไม่มีวันหมดสิ้นในกลีบปากฉ่ำชื้น กระทบกับเรียวฟันขาวสะอาด ซินนี่อ้างับเรียวลิ้นหนุ่มซ้ำๆ เขายอมถอยหนีและกลับมาดูดดึงงับลิ้นเล็กกลับแบบไม่ยอมแพ้
“อร่อยไหมคะ” ซินนี่ถามเสียงยั่วเย้า
“อร่อย มากที่สุด” เขาตอบเสียงทุ้มดวงตาเป็นประกาย
“งั้นไม่ต้องปรุงอะไรเพิ่มแล
