“น้าไม่รู้จะพูดอะไร” เอกภาพ มองหลานนิ่งๆ เขาคิดว่าสิ่งที่เขารู้สึกกับซินนี่จะเป็นไปได้หรือไม่ ในเมื่อหญิงสาวคนที่เขารู้สึกพิเศษด้วยกลายเป็นแม่มด ไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาทั่วไปเสียแล้ว “อย่าไล่ซินนี่ไปเลยนะคะ ซินนี่มีความจำเป็นต้องอยู่ที่นี่จริงๆ เมื่อถึงเวลาซินนี่จะไปเอง” ซินนี่รีบพูดอ้อนวอนเอกภาพ เห็นเขานิ่งเงียบไป เธอกลัวว่าเขาจะไล่เธอออกจากบ้าน หากเวทมนตร์ของเธอแก่กล้ากว่านี้คงร่ายให้ทั้งสามจำเหตุการณ์นี้ไม่ได้ แต่นี่เธอกลับตกใจแล้วร่ายเวทมนตร์ผิดไปซะได้ “ความจำเป็นอะไร” เอกภาพขยับแว่นถาม จ้องมองแม่มดสาวไม่วางตา ซินนี่คิดวกวนไปมาก่อนที่จะตอบเสียงน่าสงสาร “ซินนี่ทำของวิเศษของอาจารย์หายค่ะ เลยมาตามหา” “ของวิเศษอะไร” ทั้งสามประสานเสียงกันแบบไม่ได้นัดหมาย “เป็นไม้คฑาน่ะค่ะ สามารถเสกอะไรก็ได้ พอดีขโมยมาตอนหนีเที่ยว แล้วมันหล่นหายไป” เธอหลบสายตาทุกคน แต่ไม่มีใครทันคิดว่าสิ่งที่ได้รับรู้คือเ