FRANCHESKA'S POV
Nanginginig ang kamay habang binubuksan ang pinto ng hospital room ni Mariel. Mahigit dalawang linggo na siyang naka-confine ngunit hanggang ay hindi pa rin totally na nakaka-recover. Baka nga raw madagdagan pa ng isa pang linggo bago makalabas.
Humakbang ako papasok at nang makita niya ako ay kaagad naningkit ang kanyang mga mata. Tila gusto niyang magsalita ngunit dahil nga maga pa rin ang kanyang bibig at hindi pa gumagaling ang tahi ay walang salitang lumalabas dito. Nakita ko ang pagtulo ng kanyang luha. Tinuturo ang pinto. Pinapalabas ako.
"I'm so sorry, Mariel," sabi ko na kaagad na may namuong mga luha sa mata. Ngayon na nakita ko siya ng malapitan ay tila pinupunit ang puso ko. Sa hitsura niya ay tila himala ng nakaligtas siya sa kamay ni Rick Davies. Halos mag
