#หลายวันต่อมา
"หาว ~ ง่วงจังเลยค่ะ นายหัวไปทำงานแล้วเหรอคะป้าพร" น้ำตาลตื่นมาด้วยความงัวเงีย เพราะไม่ได้ตั้งนาฬิกาปลุกเอาไว้ก็เลยตื่นสายแบบนี้
"ไปแต่เช้าแล้วค่ะ ทำไมวันนี้ตื่นสายคะ เมื่อคืนนอนดึกเหรอ"
"ค่ะป้า อือ.."
"งัวเงียเลย เดินเล่นหน้าบ้านก่อนสิคะ จะได้ตาสว่าง"
"ค่ะป้าพร"
น้ำตาลทำตามที่ป้าพรแนะนำ ที่นี่นอกจากเธอและป้าพรก็ไม่มีใครแล้วล่ะ เพราะนายหัวก็เข้าสวนแล้ว ส่วนคนงานก็จะมารวมตัวกันตอนเช้าๆ เย็นๆ เท่านั้นแหละ
บรรยากาศที่นี่ดีนะ พอหายจากความรู้สึกที่มันอึดอัดเพราะไม่อยากมาอยู่ไม่อยากใช้ชีวิตที่นี่ ก็ดีอีกแบบนะ มันรู้สึกโล่งรู้สึกสบายใจ รู้สึกถึงความเงียบสงบ บรรยากาศที่รอบด้านเต็มไปด้วยป่า จากที่เคยกลัวจนตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าเธอหลงรักที่นี่ไปตั้งแต่ตอนไหน
"ปกตินายหัวกลับมากินข้าวไหมคะ"
"เป็นบางวันค่ะ แล้วแต่อารมณ์"
"ถึงว่า วันนั้นไม่ยอมกลับมา" น้ำตาลบ่นงุบงิบ
"นายหัวก
