อรนรีถอนใจเฮือก แล้วสะพายกระเป๋าเดินต่อ แต่ดูเหมือนสวรรค์จะสงสารและเห็นใจ เด็กสาวตาดำ ๆ แสนสวยอย่างเจ้าหล่อนเข้าแล้ว
เพราะอยู่ ๆ ก็มีรถกระบะสี่ประตูคันใหญ่ แล่นเข้ามาตามทาง และค่อย ๆ จอดใกล้ ๆ ริมทางที่เธอกำลังเดินอยู่
อรนรีหยุดก้าวเท้า แล้วหันหน้าไปมองอย่างสงสัย ก่อนที่กระจกรถฝั่งคนขับจะถูกเปิดลง แล้วปรากฏใบหน้าหล่อคมเข้มของหนุ่มใหญ่คนหนึ่ง มองตาเยิ้มมาที่เธอ
“มาหาใครเหรอจ๊ะหนู?”
เสียงทุ้มนุ่มลึกของเขา เอ่ยถามอย่างสุภาพ แต่แววตาคมกริบแกมเจ้าชู้นั่น ก็ยังแอบแทะโลม
ความสาวสะพรั่งทั่วทั้งร่างของอรนรี ไปด้วย
“หนูมาหา...ป้าสมศรีค่ะ...”
อรนรีตอบด้วยอาการเขินอายนิด ๆ ยืนบิดไป บิดมาเบา ๆ เด็กสาวเดาเล่น ๆ เอาว่า เขาน่าจะอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับป้าของเธอ นั่นหละ
เพราะดูจากสีผมที่เริ่มจะเทา ๆ ขาว ๆ แซมขึ้นมาเบา ๆ ตรงเหนือใบหู บวกกับขนเคราบาง ๆ ที่บริเวณคาง จรดมาที่จอนข้างแก้ม แลดูมาดแมนขึง
