“ไม่ค่ะ...ปล่อยนวล...คุณมิกทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ”
เขาที่จับหล่อนแก้ผ้าจนเปลือยเปล่าไปทั้งตัวแล้วชะโงกอยู่เหนือร่าง จับจ้องมองเรือนร่างอวบอัดขึ้นผิดหูผิดตาของหญิงสาวด้วยสายตาหื่นกระหาย
“ทำไมฉันจะทำไม่ได้ ในเมื่อเธอคือเมียของฉัน”
คนฟังน้ำตาร่วง แต่ก็รีบเช็ดทิ้ง “นวล...เขียนใบหย่าฝากแม่เอาไว้แล้วค่ะ คุณมิกไปเอาได้เลย...”
“ฉันรู้ ฉันไปเอามาแล้ว และก็ฉีกมันทิ้งแล้วด้วย”
“คุณมิกทำแบบนั้นทำไมคะ”
คนตัวโตมองด้วยสายตาเดือดดาล “ก็ฉันไม่ยอมหย่ายังไงล่ะ นวลลออ”
“แต่พี่ทิพย์กลับมา นวลก็ต้องไป...”
“ฉันไม่ให้ไป...และเมื่อเธอขัดคำสั่งฉัน นี่ก็คือโทษทัณฑ์ที่เธอจะต้องรับจากฉัน นวลลออ”
“อ๊ะ...อา...อย่าค่ะ...อา...ปล่อย...ปล่อยนวล อื้อ...อา...คุณมิก...ยะ อย่า...”
เขาก้มหน้าลงดูดยอดถันของหล่อน ทั้งดูดทั้งกัดมันราวกับลงทัณฑ์ ในขณะที่ซอกขาอวบ ถูกกระชากให้แยกกว้าง นิ้วแกร่งก็บี้คลึงเม็ดสวาทไปพร้อมๆ กัน
“อา.
