“ไม่หรอกมั้ง” แต่มันก็เป็นไปได้ ชายแก่จำต้องถอนตัวออกทั้งที่ยังไม่เสร็จ ดุ้นโตแข็งทื่อแสนเสียดายที่ถูกขัดจังหวะกลางคัน
“เดี๋ยวหนูไปดูเองค่ะ” ร่างเปลือยเปล่าล่อนจ้อนก้าวลงจากเตียงนุ่ม เดินออกจากห้องนอนไปอย่างรวดเร็ว ตรงไปยังประตูบานใหญ่ของห้องพักอาศัยขนาดหกสิบห้าตารางเมตร
ดวงตาคู่สวยมองผ่านช่องตาแมวเหลือกโปนเมื่อเห็นคนที่ยืนอยู่หน้าประตู
“หา!!! พ่อ!!!! แม่!!!!”
“บ้าไปแล้ว กลับมาได้ไง?”
อรลดาละล่ำละลัก ไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง บางทีเธออาจตาฝาดไปก็ได้
“ลองมองอีกทีนะเอื้อย เธอแค่ตาฝาดไป” แต่เมื่อมองซ้ำกลับเห็นภาพชัดกว่าเดิม เพราะพ่อแม่เริ่มอารมณ์เสียที่เธอไม่ยอมเปิดประตู “ฉิบหายแล้ว!!!”
เจ้าหล่อนไม่ยอมเปิดประตูให้พ่อแม่ แต่กลับวิ่งเข้าห้องนอนมาหาลุงแทนไท หอบหายใจเหนื่อยหนักเหมือนเพิ่งวิ่งร้อยเมตรมาอย่างนั้น
“แย่แล้วค่ะ แย่แล้ว”
“ทำไม ตกใจอะไร ใครมาเหรอ?”
“พ่อแม่ค่ะ”
