ผมคงบ้าไปแล้วจริงๆ อะแหละ ผมฉุดข้าวมาจากมหาวิทยาลัย กลับมาที่คอนโดของตัวเอง ข้าวก็ดูกลัวๆ ผมอยู่แหละ แต่ไม่หึงหน้ามืดแล้วไง ผมตั้งใจพาข้าวมาคุยให้รู้เรื่องอะ ว่ามันเป็นใคร ทำไมอยู่ในบ้านด้วยกัน แต่ผมคงหงุดหงิดมากไป ข้าวถึงได้กลัวผม ก็ผมคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้แล้วนี่ แล้วยิ่งข้าวบอกผมว่ามันเป็นแฟนข้าว ผมยิ่งโมโห ผมสั่งให้ข้าวไปเลิกกับมัน แต่ข้าวไม่ยอม งั้นโอเค ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมจะทำให้ข้าวไปเลิกกับมันด้วยตัวเอง
หลังจากวันนั้นที่ผมฉุดข้าวมา ผมก็ไม่ว่างยาวเลย ผมต้องไปทำงานแทนพ่อ เพราะพ่อผมลื่นล้มอย่างแรง แล้วกระดูกสันหลังกระทบกระเทือน ต้องนั่งรถวีลแชร์ แต่ผมไม่ค่อยห่วงเท่าไหร่ มีแม่ผมคอยดูแลอยู่ บวกกับต้องทำกายภาพบำบัดด้วย ผมเลยต้องทำงานแทนพ่อผมเต็มตัว
ผมเดินทางเป็นว่าเล่นเลยล่ะ จนในที่สุดผมก็ว่างหนึ่งอาทิตย์ ให้ตายเถอะ คิดถึงยัยตัวเล็กชะมัด หลังเครื่องแลนด์ดิ้ง และรับกระเป๋าเรียบร้อย ผมตรงกล
