บทที่ 37 กลับไปอยู่ต่างจังหวัด
วันรุ่งขึ้น บรรยากาศในบ้านเต็มไปด้วยความเงียบงัน แม่ของดารินมองดูลูกสาวเก็บกระเป๋าด้วยสีหน้าเป็นกังวล ดวงตาที่เปี่ยมไปด้วยความรักมองลูกสาวด้วยความไม่สบายใจ ก่อนจะเอ่ยถามเสียงแผ่ว
“คิดดีแล้วหรือที่จะไปอยู่ต่างจังหวัด?”
คุณหญิงลดาถาม ดวงตาคู่นั้นจับจ้องใบหน้าของดาริน เธอรู้ดีว่าลูกสาวกำลังหนีจากบางสิ่ง
มือเรียวหยุดการเก็บของ มองดูผู้เป็นแม่และยิ้มบาง ๆ
“คิดดีแล้วค่ะ...ดารินไม่เหมาะกับที่นี่”
เธอเอ่ยอย่างหนักแน่น แม้ว่าในใจลึก ๆ จะยังมีบางอย่างที่ค้างคา แต่การอยู่ที่นี่ทำให้เธอรู้สึกเหมือนถูกกดทับไว้ด้วยความทรงจำที่ทำให้หัวใจเจ็บปวด
คุณหญิงลดาถอนหายใจยาว เดินเข้าไปใกล้ลูกสาว ยกมือขึ้นลูบไหล่ดารินเบา ๆ ด้วยสายตาอ่อนโยน
“งั้นอย่าลืมกลับมาหาแม่บ่อย ๆ นะ”
เจ้าของใบหน้าสวยพยักหน้ารับคำสัญญา แววตาอ่อนโยนของผู้เป็นแม่ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่น เธอรู้ว่าแม่เป็นห่
