“เอึ๊อก!” มาลารินทร์ช็อค พวกมันไม่ใช่คนดี และเธอกำลังจะโดนพวกมันรุมโทรมอย่างไร้ความเป็นคน เธอจะทำยังไงดี กระโดดลงไปในลำธารเชี่ยวกรากเลยดีมั้ย แต่ถึงจะกระโดดลงไปก็โดนพวกมันลากขึ้นมาอยู่ดี หากตอนนี้เธอเป็นนางกินรีจริงๆก็คงจะดี จะได้มีปีกบินหนีพวกมันได้
“พวกแกจะทำอะไร!! อย่านะ!!” เธอร้องห้ามเสียงหลง หมุนตัวมองรอบทิศทางอย่างหวาดกลัว ขณะพวกมันค่อยๆ ลัดเลาะโขดหิน เดินฝ่าน้ำเชี่ยวและหินระเกะระกะเพื่อจะเข้ามาให้ถึงตัวเธอ...นางกินรีแสนสวยไร้ปีก
“อย่านะ! ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วย!!!” เธอตะโกนลั่นป่า ร้องขอความช่วยเหลืออย่างสิ้นหวัง กายสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว หัวใจเต้นรัวเร็วด้วยความหวาดหวั่น ภาวนาขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์บันดาลคุ้มครอง “เจ้าป่าเจ้าเขา ช่วยลูกด้วย ..ฮือ”
ปัง!!! ขาดคำนั้นเสียงปืนดังขึ้นหนึ่งนัด ตามด้วยเสียงฝูงนกบนยอดไม้แตกกระเจิงบนกรูขึ้นฟ้า และเสียงฝีเท้าของเหล่าท**นคนหื่นวิ่งพล่านวุ่น
