หมับ
“อ๊ะ!” เฌอปรางค์อุทานเสียงหลง กำลังเดินถึงประตูห้องทำงานกลับถูกลีคัสจับแขนเอาไว้และดึงกลับไป มาเฟียหนุ่มดันคนตัวเล็กให้แผ่นหลังติดผนังห้องทำงานอย่างระวังเพราะเธอกำลังท้อง จึงไม่อยากพลั้งมือทำรุนแรง
“แน่ใจเหรอว่าไม่มีอะไรจะบอกฉัน?”
“คุณต้องการได้ยินคำตอบอะไรจากฉันล่ะคะ” เธอเงยหน้าถามลีคัสอย่างไม่เกรงกลัว และไม่หลบสายตาขณะเอ่ยถาม
“อย่ามาเล่นลิ้นกับฉัน”
“ทำไมคะ? จะกลับไปทำร้ายฉันเหมือนเดิมเหรอ?”
เฌอปรางค์ระบายยิ้มร้ายกาจบนใบหน้าสวยหวาน รอยยิ้มนั้นช่างไม่เข้ากับคนอย่างเธอเอาเสียเลย นั่นคือสิ่งที่ลีคัสคิด นับว่าเป็นครั้งแรกที่เห็นเธอในโหมดร้ายกาจแบบนี้
“ความทรงจำของเธอกลับมาแล้วใช่ไหม?”
กึกก
รอยยิ้มบนใบหน้าเริ่มจางหาย เมื่อลีคัสรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว ความจริงเธอเตรียมใจมาแล้วแหละว่าสักวันเขาต้องรู้ ไม่ได้รู้สึกตกใจเท่าไรในสิ่งที่เขาพูด เธอมองหน้าเขานิ่งๆ แววตาลีคัสทำให้เธอรู้ว
