“ไม่ใช่แฟนลีคัสจริงเหรอ?” ลูเซียร์ที่นั่งอยู่กับเฌอปรางค์เพียงสองคนเอ่ยถามด้วยความสงสัย แม้ลูกชายบอกไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ความสงสัยของคนเป็นแม่ลดน้อยลง บอกตามตรงว่าถ้าลีคัสเลือกคนนี้แม่อย่างเธอก็ไม่ติด เพราะรู้สึกถูกชะตากับเด็กคนนี้ตั้งแต่แรกเห็น
“ไม่ใช่ค่ะ หนูกับคุณลีคัส เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันค่ะ” เธอเรียกแทนตัวเองว่า ‘หนู’ กับแม่ลีคัส ปกติมักใช้สรรพนามแบบนี้เวลาคุยกับผู้ใหญ่
ยอมรับว่าแอบเกร็งเหมือนกัน เคยเห็นครอบครัวลีคัสผ่านสื่อต่างๆ มาบ้าง แต่ไม่คิดว่าวันหนึ่งจะได้มานั่งต่อหน้าพวกเขา กาลเวลาไม่สามารถทำอะไรพ่อกับแม่ลีคัสได้เลย แม้อายุมากแล้ว แต่ยังคงดูหนุ่มสาวอยู่เลย บอกว่าเป็นเพื่อนลีคัสเธอก็เชื่อ
“ปกติลีคัสไม่เคยให้ใครถือคีย์การ์ดเพนท์เฮาส์ง่ายๆ แน่ใจเหรอว่าไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆ?”
“คุณลีคัสเขาไม่มีวันรักหนูหรอกค่ะ”
แววตาของเฌอปรางค์ตอนพูดฉายแววความเศร้าจนลู
