NICA POV.
NASA kalagitnaan kami ng karagatan ay inutusan ko si Carl na magtungo sa kapitan ng yacht. At sabihin na huminto muna kami gusto kong mag umpisa na sa pagpipinta. Napakaganda ng lugar at hindi maalon. Kaya pwede ko ng simulan ang bagong obra ko.
Nang makabalik si Carl ay pinaayos ko na ang mga gagamitin ko. Sa upper deck doon ko gagawin ang pagpipinta. Tamang tama at malapit nang mag-sunset.
“Ma’am Angelic, mas mabuti siguro ay kumain ka muna. Kasi sigurado kapag nagsimula ka na sa pagguhit ay makakalimutan mo na naman ang kumain.”
“Leave me, at nakakaistorbo ka hinahabol ko ang sunset.” Pagkatapos ay hindi ko na pinansin si Carl. Alam kong nag-aalala ito sa akin ngunit mas mahalaga ang bawat sandali. At mabuti na lamang ay hindi na niya ako kinulit pa.
Lumipas ang mahabang
