โปรดแค่ไหน...คุณก็ไม่รัก

ตอนที่ 3-1

โปรดแค่ไหน...คุณก็ไม่รัก ตอนที่3

“คุณ...หล่อจัง!” คนเมามองคนตรงหน้าด้วยแววตา และริมฝีปากที่ยกยิ้มหวานหยาดเยิ้มส่งให้ชายหนุ่ม ที่กำลังงุนงงกับท่าทีของอีกฝ่าย

“อิอิคุณหล่อกว่าแฟนฉันอีกค่ะ...รู้ตัวมั่ย”

“คุณนาฬิริณทร์ผมว่าคุณควรตั้งสติก่อนนะ นี่ผมพุฒิภาคย์อาของเซียลไง” เขาพยายามเรียกสติคนเมา แต่เหมือนจะไม่ได้ผลเท่าไหร่นัก เพราะคนเมายังคงพร่ำเพ้ออย่างต่อเนื่อง

“อ่อค่ะ..อาภาคย์ อาสุดหล่อของเฟย์ เอ๊ย...ของเซียล ฮี่ๆ แต่ทำไมคนหล่อๆ แบบอา ถึงไม่มาเป็นแฟนหนู ทำมาย...ไม่ชอบหนูวววว...ทำมาย ปล่อยให้หนูต้องไปเจอคนใจร้ายยยแบบพี่วิน ทำไมหนูววต้องชอบคนแบบนั้น หนูวเจ็บ เจ็บตรงนี้” คนเมาเริ่มเข้าบทโศกอีกครั้ง ทำท่าจะร้องไห้ขึ้น พร้อมกับคว้ามือที่โอบเอวเธอไว้ใต้น้ำของอีกฝ่ายมาจับบริเวณหัวใจอกซ้ายของเธอ จนเขาต้องรีบชักมือกลับด้วยท่าทีสุภาพ

“ฮือๆ เพราะหนูไม่ยอมพี่เรื่องนั้นใช่มั้ยพี่เลยไม่รักหนู ทำไมพี่ไม่เคยรักหนูเลย พี่วิน ฮือๆ วันนี้หนูตั้งใจแต่งตัวสวยๆ ไปหา ตั้งใจจะให้ของที่มีค่าของหนูกับพี่ แต่พี่กลับทำร้ายหนู”

“คุณเมามากจริงๆ ขึ้นไปดื่มน้ำก่อนมั้ยจะได้ดีขึ้น” กระแสเสียงอ่อนโยนขึ้น ไม่มีอารมณ์ดุหรือตำหนิเหมือนก่อนหน้านี้ ตั้งใจจะอุ้มเธอขึ้นจากสระ แต่กลับต้องผงะตัวเล็กน้อยด้วยความตกใจกับท่าทีจู่โจมของอีกฝ่ายที่ถูกจับใบหน้าให้หันมองเธอด้วยสองมือเล็ก สายตาสบประสานกัน

“เป็นแฟนหนูนะ หนูอยากเป็นแฟนคุณ!!!” ไม่พูดเปล่ากลับใช้แรงที่มีดึงคออีกฝ่ายให้โน้มตัวลงมา ก่อนจะใช้ปากเล็กๆ จู่โจมประทับเข้าที่ริมฝีปากของอีกฝ่ายอย่างแนบแน่น แม้จะตกใจแต่เขาก็ไม่อยากฉวยจังหวะที่อีกฝ่ายทำอะไรไม่รู้สึกตัวแบบนี้ อย่างไรแรงผู้ชายก็ย่อมมีมากกว่าแรงผู้หญิงอยู่แล้ว เขาจึงพยายามดึงตัวเธอออกด้วยแรงที่ไม่มากนักแต่เพราะขาของหล่อนที่เกี่ยวเอวสอบเขาไว้แน่นทำให้เธอไม่ได้หลุดออกจากตัวเขา หญิงสาวกะพริบตาปริบๆ มองหน้าสบตาเขานิ่งชั่วครู่

“คุณ?!...จูบไม่เป็นหรอ??” คำถามคล้ายหมัดน็อก ที่ทำให้เขาถึงกับมึนงง และนิ่งงันชั่วขณะ

“คุณว่าไงนะ!” เขาเค้นเสียงต่ำถามย้ำ รู้สึกคล้ายกับโดนลูบคมจากหญิงสาวตรงหน้าที่มีลักษณะคล้ายกับกวางตัวน้อยๆ แต่ทำตัวราวกับนางพญาเสือ และเหมือนกับการที่อีกฝ่ายยังสบตาเขานิ่ง แววตาที่จ้องเขม็งคล้ายกับการปรามาสในสิ่งที่ตรงข้ามกับความเป็นจริงเลยสักนิด

พุฒิภาคย์ยกยิ้มเพียงเล็กน้อย แววตานักล่าเหยื่อฉายชัดขึ้นหากแต่เหยื่อตัวน้อยของเขาไม่ทันได้สังเกตเห็นหรือไหวตัวทัน เพราะใบหน้าหล่อเหลาได้รูป โน้มลงไปหาอย่างรวดเร็ว ริมฝีปากหยักประกบจูบอย่างไม่ทันที่กวางน้อยจะไหวตัวได้ทัน แม้จะรวดเร็วแต่ไม่รุนแรง ไร้ซึ่งความหยาบโลนหากเต็มไปด้วยความละมุนอ่อนโยน พุฒิภาคย์ค่อยๆ ละเลียดลิ้นกวาดชิมความหวานภายในโพรงปากของหญิงสาว ตะล่อมดูดเม้มกลีบปากสวยอย่างหยอกเย้าดูดสลับไปมา แม้อีกฝ่ายจะไม่ค่อยประสามากนักแต่ก็เป็นไปตามที่ชายหนุ่มนำพาอย่างเคลิบเคลิ้ม รสจูบที่เต็มไปด้วยรสหวาน ให้ความรู้สึกบางเบาจนยากจะถอดถอน รับรู้สึกถึงอุณหภูมิอุ่นร้อนในกายที่เพิ่มมากขึ้น มือหนาโอบกอดรัดร่างบางให้เบียดชิด ปลายลิ้นที่หยอกเย้าตวัดเกี่ยวรัดกับลิ้นหวานของอีกฝ่าย เนิ่นนานกว่าที่ชายหนุ่มจะถอดถอนริมฝีปากของเขาออก พลางยกยิ้มที่เต็มไปด้วยความร้ายกาจ พึงพอใจเมื่อเห็นว่าร่างบอบบางจะเคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบที่เขาตั้งใจมอบให้

“สรุปผมจูบเป็นมั่ย” น้ำเสียงกระเส่าที่เอ่ยถาม มือหนาค่อยๆ เฉยคางสวยได้รูปของหญิงสาวที่น้อยคนนักจะได้เห็นชัดในระยะใกล้แบบนี้ ใบหน้าสวยที่ไร้แว่นตาเลนส์หนาขวางกั้น เผยให้เห็นถึงดวงตากลมคู่สวย ขนตางอนยาว แลดูอ่อนหวานยามเมื่อสบตา พุฒิภาคย์จับมือหญิงสาวให้โอบรอบคอของเขาก่อนที่ใบหน้าหล่อจะโน้มเข้าหาใบหน้าสวย มอบจูบที่แสนหวานให้กับหญิงสาวอีกครั้ง ลิ้นร้ายแทรกซึมเข้ามาอย่างง่ายดายด้วยโพรงปากหวานคอยรอรับการหยอกเย้าของเขาอยู่แล้ว ลิ้นชื้นตวัดฉกชิมรสหวานของอีกฝ่าย เลือดในกายพลุพล่านไปหมด จูบที่ทำเอาหลอมละลายจนแทบจะช่วงชิงลมหายใจของเธอไปจนหมดนานเป็นนาทีกว่าที่ริมฝีปากของทั้งสองจะหลุดออกจากกัน

“ถ้าคุณไม่ห้าม ผมจะไม่หยุดแล้วนะ” นายแพทย์มองหน้ากวางน้อยของเขา เนื้อตัวของเธอสั่นเล็กน้อย เอ่ยบอกเสียงพร่า

“อื้อ ก็อย่าหยุดซี๊”

“คุณจะไม่เสียใจใช่ไหม” เขาถามย้ำอีกครั้ง แต่เหมือนเป็นคำถามที่ไม่ได้รอคำตอบ เพราะเขาโน้มใบหน้าเข้าไปจูบเธออีกครั้ง และครั้งนี้มันก็เต็มไปด้วยไฟแห่งปรารถนาที่ร้อนระอุอัดแน่นอยู่ภายในจนมันเร้าร้อนแทบจะแผดเผากายของทั้งเขาและเธอ

เสียงครวญครางดังขึ้นจากริมฝีปากเล็กเมื่อเธอสัมผัสถึงไฟแห่งปรารถนาของทั้งเขาและเธอที่มันปะจุขึ้น มือหนาลูบไล้ทั่วผิวกายของเธอใต้ผืนน้ำ ความรู้สึกวาบหวามที่ไม่เคยพานพบทำให้เธอแทบจะเผาไหม้ตนเอง ก่อนที่เขาจะอุ้มเธอวางลงบนขอบสระโดยที่ริมฝีปากยังไม่แยกออกจากกัน

ชายหนุ่มขบเม้มริมฝีปากจนพอใจก่อนจะส่งปลายลิ้นลอดเข้าไปโลมเลียภายในโพรงปากหวาน ลิ้มรสชาติน้ำหวานจากริมฝีปากของเธอ จูบที่แสนดูดดื่มอย่างที่เธอไม่เคยได้รับ ปลายลิ้นดูดดึงหยอกเย้าจนพอใจ ก่อนจะจูบไล้ไปจนทั่วใบหน้าเรื่อยไปจนถึงต้นคอ มือหนาที่หยาบเล็กน้อยลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลัง กลิ่นกายหอมอ่อนๆ ของหญิงสาวยิ่งทำให้เขาอยากจะสูดดมมากขึ้นเรื่อยๆ จมูกที่ไล้เบาๆ ไปตามลาดไหล่กลมสวยพลอยทำให้ขนอ่อนในกายของหญิงสาวลุกชัน จนครางเรียกเขาเสียงแผ่วเบา

“อื้อ....อ๊ะคุณ” มือใหญ่จับมือของเธอที่กำลังปัดป้ายสะเปะสะปะคล้องไปที่ลำคอของเขาก่อนที่ใบหน้าหล่อจะไล้จมูกและริมฝีปากหนาเรื่อยไปจนถึงเนินอกสวย มือข้างหนึ่งลูบไล้จนทั่วแผ่นหลัง ใบหน้าคลอเคลียดูดดึงที่เต้ากลมสวยฟอนฟัดผ่านเนื้อผ้าเปียกชื้นของหญิงสาว มืออีกข้างนวดเฟ้นบริเวณเต้าสวยอีกข้างที่เขาว่างเว้นไว้

“งื้อ...พะ...พี่ อ่า....พี่...คะ...คุณ” นาฬิริณทร์ครางหวิว เสียวซ่านกับความรู้สึกแปลกใหม่ที่เธอได้รับ

“หื้อ...พี่ภาคย์...ให้เรียกพี่ภาคย์” ชายหนุ่มถอนริมฝีปากจากเต้าสวยขานรับเสียงพร่า เงยขึ้นสบตาหญิงสาว ใบหน้าที่แดงก่ำ นัยน์ตาที่หวานเยิ้มมองมาที่เขาเช่นกัน

“ฟะ...เฟย์รู้สึก...แปลกๆ” หญิงสาวตอบเสียงเบาหวิวหล่อนรู้สึกว่าร่างกายของเธอราวกับถูกไฟร้อนเผาไหม้ ลมหายใจหอบกระชั้น หล่อนคงไม่ได้เมาเหล้าแล้วตอนนี้ แต่กำลังมัวเมาอย่างอื่นมากกว่า

ร่างเล็กไม่กล้าสบตาเขาที่มองเธอราวกับต้องการที่จะกลืนกินเธอไปทั้งตัว ราวกับเสือกำลังจะขย้ำกวางน้อยในป่าใหญ่

นาฬิริณทร์รู้สึกวูบวาบอย่างบอกไม่ถูกยามที่ถูกเขาสัมผัสลูบไล้ มันเป็นเรื่องน่าอายสิ้นดีที่เธอกลับรู้สึกชอบความรู้สึกเหล่านี้ อยากจะให้เขาสัมผัสมากขึ้น มากขึ้น แต่เธอก็ยังกระดากเขินอายเกินกว่าที่จะบอกเขาไปตรงๆ ได้แต่ก้มหน้างุดซบกับอกกว้างของเขา มืออีกข้างที่โอบรอบลำคอหนาเผลอลูบไล้ไปด้วย

นายแพทย์หนุ่มมองหญิงสาวอย่างพอใจ ยกยิ้มให้กับความไร้เดียงสาแต่ก็มีความเร่าร้อน

“เปลี่ยนใจไม่ได้แล้วนะ”