โปรดแค่ไหน...คุณก็ไม่รัก

ตอนที่4-1

โปรดแค่ไหน...คุณก็ไม่รัก ตอนที่4

“มันอยากเข้าไปรู้จักหนูแล้วค่ะ หนูพร้อมมั่ย” หญิงสาวส่ายหน้าไปมา ริมฝีปากขมเม้มแน่น ร่างกายหดเกร็ง ใจเต้นรัวเมื่อรับรู้ได้ถึงท่อนลำขนาดใหญ่กำลังถูไถปากทางรักสร้างความเสียวสะท้านให้กับหญิงสาว หัวเห็ดแดงก่ำฉ่ำเยิ้มรอให้ตัวตนของเขาสอดแทรกเข้าไปในกลางดอกไม้ดอกสวยของเธอได้สะดวกขึ้น

“อ๊ะ!!อื้อ...เจ็บค่ะ คุณ...หนูเจ็บ” หญิงสาวส่งเสียงคราง ใบหน้าสวยเหยเกทั้งเจ็บ ทั้งเสียวซ่านกับความรู้สึกแปลกใหม่ที่ไม่เคยพบเจอ ร่องสวยสีแดงสดด้านในที่ปิดสนิทก่อนหน้าค่อยๆ ถูกความใหญ่โตของเขาแทรกซึมเข้าไปอย่างช้าๆ

“อ๊ะ....อ๊า....หนู...เจ็บ” เสียงครางกระเส่าอย่างเสียวซ่าน น้ำเสียงแหบพร่าร้องขึ้น ทักท้วงเขาเบาๆ ทั้งเจ็บทั้งเสียวเป็นความรู้สึกแปลกใหม่ในคราวเดียวกัน แต่เธอก็อยากให้เขาเอาตัวตนเข้ามาในตัวของเธอเร็วขึ้น

“ทนอีกนิดนะ อย่าเกร็งสิครับ” เขาค่อยๆ ดันท่อนลำเข้าไปได้เพียงแค่ครึ่งเดียวก่อนจะก้มลงบดจูบเธออีกครั้งเพื่อช่วยให้เธอผ่อนคลายมากขึ้น มือหนาข้างหนึ่งนวดเฟ้นเต้าสวยปลายนิ้วชี้กับนิ้วโป้งบดขยี้ปลายยอดปทุมช่วยเพิ่มอารมณ์เสียวซ่านของหญิงสาวให้ผ่อนคลายกับบทรักของเขามากขึ้น

“อ๊ะอ๊า...เจ็บ” หญิงสาวหวีดร้องออกมาทั้งเจ็บทั้งเสียวซ่านจนน้ำตาเล็ดเมื่อส่วนปลายของเขากระทุ้งเสยขึ้นโดนจุดเสียว หล่อนจิกเล็บลงบนลำแขนแกร่งระบายความเสียวซ่านที่กำลังจู่โจมอย่างหนัก ชายหนุ่มพยายามดันตัวตนแทรกเข้ามาในช่องทางรักคับแคบของเธออย่างช้าๆ ขนาดของเขาทำให้เธอเจ็บปวดจนน้ำตาคลอ

นายแพทย์หนุ่มปลอบประโลมหญิงสาวด้วยการมอบจุมพิตอันแสนหวานที่หน้าผากกลมมนของเธอ ก่อนจะไล้จูบไปทั่วใบหน้า ในขณะเดียวกันเขาก็แทรกแก่นกายของเขาเข้ามาลึกมากขึ้น มันไม่ง่ายเลยเพราะเป็นครั้งแรกของหญิงสาว ใจจริงเขาอยากจะค่อยเป็นค่อยไปกับเธอให้มากที่สุด แต่ความตอดรัดที่บีบแน่นจนเขาเองรู้สึกปวดหนึบไปทั่วแก่นกาย ท้ายที่สุดเขาจึงตัดสินใจกระแทกความใหญ่โตขนาดไซส์ห้าสิบหกของเขาเข้าไปในร่องคับแน่นของเธอทีเดียวจนมิดลำ

ปึก!

“อ๊ะ!!!กรี๊ดดดดดด อ๊าาาาาาาาาาาา” หล่อนเบิกตากว้างด้วยความตกใจก่อนจะหวีดร้องออกมาสุดเสียง มือข้างหนึ่งของเธอจิกข่วนไปที่แผ่นหลังของเขา เนื้อผิวบางเบาถูกเขาแหวกว่ายทะลุเข้าไปทีเดียวจนฉีกขาด

“ฮึก! อื้ออออ มันเจ็บ ขยับเลยได้มั่ยคะ” นาฬิริณทร์ส่ายหน้าไปมา ความอึดอัด ระคนแสบสันที่กลางใจสาวถูกฉีกขาดสะบั้น

“ชู่ว....นิดเดียวคนดี พี่จะค่อยๆ ขยับนะคะ” พุฒิภาคย์เอ่ยปลอบประโลมด้วยคำหวานที่ข้างใบหูของร่างเล็กน้ำเสียงแปร่งพร่า ก่อนจะกดจูบที่เรือนผมชุ่มเหงื่อของเธอ แล้วค่อยไล่จูบที่ริมฝีปากของเธออีกครั้งบดเคล้าคลึงอย่างเร้าร้อน เขาแช่แก่นกายอยู่สักพักเพื่อให้เธอรู้สึกปรับตัวและผ่อนคลายมากขึ้น ก่อนจะค่อยๆ ขยับตัวตนของเขาเข้าออกอย่างเชื่องช้าแต่หนักหน่วง

นายแพทย์หนุ่มพรูลมหายใจออกเล็กน้อยเมื่อถูกบีบรัดแน่นจากกลีบอวบอูมของเธอจนแทบจะทานทนไม่ไหว จากจังหวะเชื่องช้า ชายหนุ่มเริ่มขยับสะโพกเข้าออก ค่อยๆ เขยิบถี่รัวขึ้นจนความเจ็บแสบพลันหายไปแปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกแปลกใหม่เข้ามาแทนที่ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังระรัวคละเคล้ากับเสียงหายใจกระเส่าชวนให้อารมณ์รักยิ่งพุ่งสูงขึ้น

พั่บ พั่บ พั่บ

“อื้อ......อ๊ะ อ๊ะ คะ...คุณขา” เสียงครวญครางใต้ร่างร้องเรียกเขาเสียงกระเส่าน่าฟัง

“หื้อ....ยังเจ็บอยู่ไหมคะ” หญิงสาวกัดริมฝีปากบาง ปรือตามองคนที่อยู่เหนือร่างของเธอ หล่อนวางสายตาไว้ที่ลอนกล้ามเนื้อสวยบริเวณหน้าท้องของเขารู้สึกสะท้านวูบวาบอย่างเสียวซ่าน ก่อนเลยสายตามองไปยังจุดที่เชื่อมต่อถึงกันและกัน ส่งเสียงอื้ออึงครวญครางอย่างสุขสมยามท่อนเอ็นร้อนกระแทกกระทั้นเข้ายังกลางดอกไม้สวยของเธอ

“อ่า...ซี๊ด เก่งมากเลยค่ะ “น้ำเสียงกระเส่าเอ่ยชมเมื่อหล่อนเริ่มปรับตัวสอดรับกับแก่นกายของเขาได้บ้างแล้ว หล่อนหยัดสะโพกรับกับจังหวะของเขาได้อย่างเป็นดี เสียงครวญครางดังสอดรับกับเสียงจังหวะรัก

“อื้อ....หนูแน่นมากเลยค่ะ ดีมากจริงๆ พี่จะไม่ไหวละนะ” เสียงแปร่งพร่าพยายามกัดฟันบอก ยิ่งเธอตอดรัดเขาแน่นเท่าไหร่เขายิ่งขยับสะโพกถี่รัวขึ้น ข้างในของเธอมันทำให้เขารู้สึกดีมากอย่างที่เขาไม่เคยรู้สึกมาก่อน หรือหากจะเคยก็คงนานมากแล้ว ความรู้สึกที่ยังไม่อยากถึงฝั่งฝันเร็วจนเกินไป จึงขยับตัวเปลี่ยนท่าทางพลิกตัวร่างเล็กในท่านอนคว่ำอย่างรวดเร็วก่อนจะจับท่อนขาเรียวของเธอแยกออกเพื่อที่เขาจะส่งท่อนรักของเขากลับเข้าไปในกลีบกุหลาบนั่นรวดเดียวอีกครั้ง

สวบ!

“อื้อ....พ...พี่ภาคย์” หล่อนครวญครางเสียงอู้อี้ ใบหน้าสวยคว่ำหน้าแนบกับหมอนใบใหญ่ส่ายไปมา ทำให้เขาแทบฟังไม่ได้ศัพท์ ชายหนุ่มยกสะโพกของเธอสูงขึ้นก่อนจะขยับถี่รัวจนร่างเล็กแทบจะลอยตัวหนีไปหากเขาไม่เหนี่ยวรั้งเอวคอดของเธอไว้ ให้ส่วนเชื่อมต่อไม่หลุดออกจากกัน

“น่ะ...หนู...ปวด...ฉี่...อีกแล้ว...อื้อ...อ๊ะ อ๊ะ” น้ำเสียงกระเส่าเอ่ยกระท่อนกระแท่นเพราะแรงกระแทกที่ใส่ไม่หยั่ง ริมฝีปากหยักหนายกยิ้มพอใจก่อนจะโน้มตัวเข้าไปกอดรัดหญิงสาวขณะที่มือทั้งสองโอบรับเต้าสวยที่ขยับกระเพื่อมตามแรงของเขา

“งั้นพร้อมกันนะคะ” เขาบอกเสียงพร่าก่อนจะขยับสะโพกถี่รัวเร็วขึ้นจนเสียงจังหวะรักดังกึกก้องไปทั่วทั้งห้อง

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ่ะ..อะ อร่างงง” เสียงครางหวีดร้องอย่างสุขสมดังขึ้นเมื่อเธอถูกส่งไปแตะขอบสวรรค์พร้อมกันกับเขาได้สำเร็จ พุฒิภาคย์กอดรัดร่างเล็กไว้แน่น พร้อมกับลมหายใจที่หอบหนักเพราะกิจกรรมที่แสนเร้าร้อนจบลง

“ชอบมั่ยคะ” ชายหนุ่มเอ่ยถามแต่ไม่รอคำตอบแต่กลับเชยคางมนให้หันมาหาพร้อมบดจูบไปที่ริมฝีปากของเธออย่างเร้าร้อนก่อนที่กิจกรรมที่เพิ่งจบลงจะเริ่มขึ้นอีกครั้ง ส่วนที่ยังเชื่อมต่อขยับสะโพกอย่างช้าๆ พร้อมเสียงครางอืออื้อจากหญิงสาว ครวญครางขึ้นกับบทสวาทที่กำลังบรรเลงขึ้นอีกครั้ง และค่ำคืนนี้ก็คงจะเป็นค่ำคืนที่แสนยาวนานและเร้าร้อนอย่างไม่จบสิ้น

กลุ่มก้อนเมฆสีขาวลอยเกลื่อนท้องฟ้า แสงแดดยามเช้าของวันใหม่หลังจากผ่านพ้นพายุฝนแลดูสดใส ทว่าหญิงสาวที่กำลังนอนคุดคู้ขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนา กลับงัวเงียรู้สึกตัวตื่นด้วยความรู้สึกยากลำบากอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน ร่างทั้งร่างราวกับจะแหลกสลายโดยเฉพาะกลางกายสาวของเธอ รู้สึกทั้งเจ็บทั้งแสบทุกครั้งที่ขยับแล้วเสียดสี

แสงแดดอุ่นๆ สาดส่องเข้ามาในตัวห้องนอนหรู เสียงนาฬิกาปลุกที่เธอตั้งไว้อัตโนมัติแผดร้องดังลั่นในเวลาเจ็ดโมงเช้า ซึ่งเธอเพิ่งได้หลับไปไม่กี่ชั่วโมงด้วยซ้ำ หญิงสาวปรือตามองไปรอบๆ ห้องด้วยอาการมึนศีรษะ ก่อนจะพบว่าตนเองนอนลำพังบนเตียงหลังใหญ่ ด้วยร่างกายเปลือยเปล่าไร้ซึ่งอาภรณ์ หล่อนกะพริบตาปริบๆ พยายามนึกทบทวนเหตุการณ์บางอย่าง

ภาพที่เกิดขึ้นในค่ำคืนที่ผ่านมาย้อนกลับเข้ามาในความคิดราวกับถูกย้อนวีดีโอด้วยเครื่องบันทึกภาพ และเรื่องราวที่เกิดขึ้นมันก็ย้ำเตือนให้รู้ว่าเรื่องทั้งหมดเป็นเธอเองที่เริ่มทุกอย่างด้วยตัวเอง

“โอ้ย!!! แล้วจะทำยังไงดีละเนี่ย” หล่อนทึ้งผมตัวเองจนยุ่งเหยิงไปหมด กวาดตามองไปรอบๆ ห้องที่ไม่ใช่ห้องของตนเอง แล้วอย่างนี้เธอจะเอาอะไรไปสู้หน้าเขาได้ เล่นไปแบไต๋ให้ท่าเขาไปแบบนั้น เขาจะคิดว่าเธอเป็นคนแบบไหนล่ะเนี่ย

หรือเธอต้องหนี หนีแบบไม่ต้องเจอกันอีกเลยชาตินี้

ใช่! เธอต้องหนี

คิดได้แบบนั้นร่างเล็กกระวีกระวาดกระเสือกกระสนที่จะลงจากเตียง ทว่าอุปสรรคของเธอคืออาการปวดระบมไปทั่วร่าง เธอไม่คิดมาก่อนว่าครั้งแรกจะเจ็บปวด ร้าวระบมขนาดนี้ แถมยังเป็นครั้งแรกกับคนที่ไม่ใช่คนรักของเธออีก ยิ่งคิดก็อยากให้หน้าแทรกแผ่นดินหนีอายเสียจริงๆ

“คุณจะทำไร” เสียงทุ้มห้าวแปร่งหูดังขึ้น ทำให้ร่างเล็กถึงกับผงะชะงักค้างไปทันที ขนอ่อนในกายลุกชัน รู้สึกเย็นวาบไปทั่วแผ่นหลัง ก่อนจะค่อยๆ หันกลับไปหาเขาอย่างช้าๆ

ร่างสูงโปร่งดูดีอยู่ในชุดทำงานเสื้อเชิ้ตสีขาวกับเนคไทสีน้ำเงินยี่ห้อหรู สวมกางเกงสแล็คสีดำเดินเข้ามาหยุดอยู่ข้างเตียงนอนฝั่งที่เธอพยายามตะเกียกตะกายที่จะลงจากเตียงนอนในมือถือด้วยเล็กกับแก้วน้ำเปล่า

“ผมไม่คิดว่าคุณจะตื่นแล้วเลยจะเอายาแก้ปวดมาวางไว้ให้ ลงไปทานข้าวต้มก่อนสิผมทำไว้ให้แล้ว” พุฒิภาคย์บอกด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ทว่าแววตาของเขากำลังจ้องมองไปยังเรือนร่างเปลือยเปล่าของเธอนิ่ง

นาฬิริณทร์ที่สังเกตสายตาของเขาก็ระลึกขึ้นมาได้รีบยัดตัวเองกลับเข้าไปใต้ผ้านวมผืนหนาหวังอำพรางร่างกายตนเอง แต่กลับได้รับเสียงหัวเราะเบาๆ ดังมาจากเขาแทน

“เสื้อผ้าคุณผมให้แม่บ้านซักอบไว้ให้แล้ว ผมวางไว้ในห้องน้ำเรียบร้อย รีบอาบน้ำแล้วลงไปทานข้าวเรามีเรื่องต้องคุยกัน”

ทว่ายังไม่ทันที่เธอจะก้าวลงจากเตียงและเขาจะได้ก้าวออกจากห้อง ประตูห้องนอนก็ถูกเปิดเข้ามาโดยคนที่เขาไม่คิดว่าจะเจอมากที่สุดเวลานี้ด้วยซ้ำ

“อาภาคย์ // ตาภาคย์!!”