รูม่านตาของดุจมาตาขยายกว้าง หัวใจเต้นกระหน่ำจนแทบกระดอนออกมานอกอก ทั้งคชากับเธอยืนไกลกันตั้งหลายวา แต่เธอกลับรู้สึกเหมือนเขากำลังยืนอยู่ตรงหน้า ในระยะประชิดที่มองเห็นแม้แต่รูขุมขนบนใบหน้าเขาได้อย่างชัดเจน
“อ๊ายยย...ทำไมฉันรู้สึกเหมือนคุณคชากำลังสารภาพรักกับฉันอยู่เลยล่ะ”
เสียงกรี๊ดกร๊าดของหญิงสาวคนหนึ่งทำให้ดุจมาตาสะดุ้งเล็กน้อย เธอกะพริบตาปริบๆ ดึงสติกลับมา ไม่อยากจะคิด แต่ก็อดคิดไม่ได้
นี่คือเรื่องที่เขาอยากจะบอกเธอ?
เขาสารภาพรักกับเธอหรือ!?
“เพราะฉะนั้นขอโอกาสให้ผมด้วยนะครับ ผมจะทำให้ดีที่สุด”
ไม่...เธอไม่ได้คิดไปเอง ผู้หญิงคนนั้นที่คชาพูดถึงคือตัวเธอเอง!
ในอกเกิดความหวามหวานหวั่นไหว มันตื่นเต้นซาบซ่านแปลกๆ อย่างที่ไม่ควรจะรู้สึก แต่เธอไม่อาจควบคุมมันได้ ไม่อาจสั่งใจตัวเองไม่ให้คิดหรือรู้สึกรู้สมกับคำพูดของเขาได้เลย
เสียงตบมือชื่นชมดังขึ้น เมื่อคชากล่าวจบและโค้งคำนับ เดินกลับเข
