“คุณพ่อน่ะลำเอียง เอาแต่รักแต่หลงลูกคนเล็กอย่างแก ไม่ว่าแกทำอะไรก็ดีไปหมดในสายตาของท่าน ส่วนฉันที่เป็นลูกชายคนโต เป็นพี่ชายแกแท้ๆ ท่านกลับไม่เคยเห็นหัว เอาแต่ชมแก ยกแกขึ้นมาข่มฉันตลอด ฉันทำอะไรก็ไม่ดีในสายตาท่านไปเสียหมด แล้วอย่างนี้จะให้ฉันยอมรับคำสั่งเสียบ้าๆ พวกนั้นของท่านได้ยังไง ฉันไม่ยอม ฉันเป็นพี่เป็นลูกชายคนโต ฉันต่างหากที่ควรจะได้บริหารเอกอนันต์ ไม่ใช่แก!”ปู
“แต่มันต้องไม่ใช่วิธีนี้ ถ้าพี่อยากได้เอกอนันต์ก็ควรมาพูดกับผมตรงๆ ดีกว่าไปร่วมมือกับคนที่ไม่หวังดีกับครอบครัวของเรา”
“แกจะพูดอะไรก็พูดได้ แกไม่ใช่ฉันนี่ แกจะมาเข้าใจความรู้สึกของฉันได้ยังไง เพราะแกเป็นผู้ชนะมาตลอดชีวิต แกไม่เคยรู้จักคำว่าแพ้ ไม่เคยจมอยู่กับความสูญเสีย ต้องโดนคนอื่นดูถูกเหยียดหยาม แม้แต่น้องแท้ๆ มันยังเหยียบหัวฉันขึ้นไปได้เลย ในเมื่อวันนี้ฉันแพ้ พวกแกก็ไม่ต้องมาพูดมาก อยากจะทำอะไรกับฉันก็เชิญ!”
กนธีมองพี่ชา
