“ผมไม่ได้กลัว คิดว่าคนหลักลอยที่ดีแต่อาศัยบารมีพ่อไปวันๆ อย่างคุณมีค่าให้ผมสนใจด้วยเหรอ” คนถูกยั่วยุขบกรามเอ่ยเสียงลอดไรฟัน
“ไม่กลัวก็สู้กันซึ่งๆ หน้าสิครับ” คชายังคงยิ้ม ไม่มีทีท่าสะทกสะท้าน
“ผมไม่มีเวลามาเล่นไร้สาระกับคุณหรอกนะ”
พีรวิชญ์ตัดบทแล้วดึงแขนดุจมาตาหมายจะให้เดินตามเขาออกไป เพื่อหลีกหนีความอึดอัดใจที่ถูกศัตรูกดดัน แต่มืออีกข้างของเธอถูกคชาคว้าเอาไว้ได้ ภาพที่ทุกคนเห็นคล้ายกำลังเกิดศึกชิงนางยังไงยังงั้น สองหนุ่มหล่อยื้อยุดมือหญิงสาวไว้คนละข้าง ดูอย่างไรก็น่าอิจฉาเสียเหลือเกิน ทำเอาสาวๆ ในงานอยากจะสิงดุจมาตาขึ้นมาทันที
“ปล่อย!” พีรวิชญ์เค้นเสียงเครียด จ้องหน้าคชาอย่างเอาเรื่อง
“ผมยังไม่เสร็จธุระกับเธอ” คชาเอ่ยเสียงเรียบ แต่มือกุมมือดุจมาตาไม่ยอมปล่อย
“แต่ตาลเป็นคู่หมั้นผม ผมไม่ชอบให้ใครมาทำตัวรุ่มร่ามกับเธอ”
“ก็แค่...คู่หมั้น” ...จะหลุดจากตำแหน่งวันไหนก็ยังไม่รู้เลย
แปลตา
