หญิงสาวที่แหวกว่ายอยู่ในทะเลชื่นชมฝูงปลานานาพันธุ์และปะการังราวกับเหงือกสาวเดินขึ้นฝั่งด้วยความเหนื่อยอ่อน หลังดำผุดดำว่ายอยู่เป็นชั่วโมง เธอทิ้งตัวลงนอนบนเก้าอี้ชายหาดอย่างหมดแรง นอนหลับตานิ่งอยู่สักพักก็ทำจมูกฟุดฟิด เมื่อได้กลิ่นหอมๆ หวานมันของกะทิและน้ำมะพร้าว
สิ่งที่ทำให้ดุจมาตาตาโตลุกวาวไม่ใช่รอยยิ้มกริ่มของชายหนุ่มทรงเสน่ห์ แต่เป็นลูกมะพร้าวในมือเขาที่ยื่นมาตรงหน้าเธอต่างหาก
“ไอศกรีมมะพร้าวที่ใครอยากกินน้า” คชายิ้มยั่ว
ดุจมาตาฉีกยิ้มหวานหยดอย่างประจบ พยักหน้าหงึกๆ น้ำลายสอ รีบดีดตัวลุกนั่งรับมันมาถืออย่างรวดเร็ว ใช้ช้อนจ้วงตักไอศกรีมมะพร้าวหอมหวานชื่นใจเข้าปากคำโตแล้วยิ้มจนตาหยี ไม่คิดว่าแค่บ่นลอยๆ ว่าอยากกิน คชาจะเนรมิตให้เธอสมดังใจ
“อร่อยมั้ย?”
“ที่สุดเลยค่ะ”
“ขนาดนั้นเชียว”
“คุณเชื่อมั้ยว่ามันอร่อยขนาดที่ทำให้ฉันมีแรงดำน้ำได้อีกหลายรอบเลย”
“แบบนี้ผมต้องลองชิมดูสักคำแล้วละ
