อย่าบอกใคร
1570 Words
“ใครมาส่งเหรอลูก” สุชาดาถามลูกสาวคนโตเมื่อเห็นเธอเดินเข้าบ้านพร้อมกับตุ๊กตาหมีตัวโตและดอกไม้อีกหลายช่อ
“วัชร์ค่ะแม่”
“วัชร์ที่อยู่ข้างบ้านเราน่ะเหรอ”
“ค่ะแม่”
“ไปสนิทสนมกันตั้งแต่ตอนไหนล่ะ ทำไมเขาถึงมาส่งได้”
“ก็วันนี้รวีของเยอะค่ะวัชร์เขาเลยมาส่งญาดาแล้วก็กลับไปรับรวีอีกครั้งหนึ่งเขาเป็นคนมีน้ำใจมากเลยนะคะแม่”
“จ้ะบ้านใกล้กันก็ต้องมีน้ำใจให้กันแบบนี้แต่เตือนไว้เลยนะคบกันเป็นเพื่อนไปไหนมาไหนด้วยกันได้แต่อย่าให้เกินเลยอย่าคบกันเป็นแฟน”
“ทำไมล่ะคะแม่วัชร์เขาเสียหายอะไรตรงไหน”
“ไม่ได้เสียหายหรอกแต่เราน่ะยังเด็กทั้งคู่แม่อยากให้หนูตั้งใจเรียนก่อนอนาคตเราอาจจะเจอคนอีกเยอะ”
“ค่ะแม่รวีก็ไม่ได้คิดจะคบกับใครตอนนี้หรอกค่ะ” ฉัตรรวีรีบปฏิเสธเพราะเธอเองก็คิดแบบนั้นแต่ที่พูดกับวีรวัชร์ก็เพราะเห็นว่าเขาบ้านอยู่ใกล้และพาเธอไปไหนมาไหนได้ในระหว่างที่ปิดเทอมและพอเปิดเทอมเธอก็จะเข้าไปเรียนมหาวิทยาลัยในกรุงเทพตามที่วางแผนไว้
“ดีแล้วล่ะลูกถ้างั้นรีบไปอาบน้ำนะเดี๋ยวจะได้กินข้าวพร้อมกัน เย็นนี้เรากินข้าวกันแค่สามคนนะแล้ว”
“ลุงองอาจล่ะคะ”
“ลุงเขาไปส่งของที่ต่างจังหวัดน่ะ”
“กินกันสามคนแบบนี้ก็ดีเหมือนกันค่ะ” ฉัตรรวีไม่ค่อยชอบพ่อเลี้ยงของเธอเท่าไหร่เพราะเขามักจะมองเธอด้วยสายตาแปลกๆ จนไม่อยากจะให้เขาอยู่ใกล้
ฉัตรญาดาอาบน้ำเสร็จก่อนใครเด็กสาวมานั่งรอทุกคนที่โต๊ะทานอาหารซึ่งวันนี้มารดาของเธอทำกับข้าวหลายอย่างเพื่อฉลองให้กับการเรียนจบของลูกสาวคนโต
“หิวมากเหรอญาดา”
“ค่ะแม่ กับข้าวน่ากินมากเลยค่ะ ถ้าหนูเรียนจบแม่จะฉลองให้แบบนี้ไหม”
“ได้สิ ไม่ว่าลูกคนไหนเรียนจบแม่ก็ต้องฉลองให้อยู่แล้วล่ะ”
“แต่วันนี้ฉลองให้รวีก่อนนะคะแม่” ฉัตรรวีพูดอย่างอารมณ์ดีก่อนจะนั่งลงเพื่อทานอาหารพร้อมกับทุกคน
“จ้ะลูก แล้วปิดเทอมนี้คิดไว้หรือยังว่าจะทำอะไรระหว่างรอเข้ามหาวิทยาลัย”
“ก็คงอยู่บ้านค่ะ รวีจะนอนดูทีวีทั้งวันเลยค่ะ”
“แล้วญาดาล่ะลูกปิดเทอมจะทำอะไร”
“หนูก็คงอยู่บ้านค่ะแม่”
“อยากเรียนพิเศษอะไรเพิ่มเติมไหมล่ะลูก”
“หนูคิดว่าอ่านหนังสือเอาเองดีกว่าค่ะแม่หนูเพิ่งจะขึ้นม. 3 เองนะคะ”
“ถ้างั้นไปเอาหนังสือในห้องพี่มาอ่านได้เลยนะ หนังสือพวกนั้นพี่คงไม่ใช่อีกแล้ว”
“ขอบคุณค่ะ”
“แม่คะ วัชร์เขาชวนรวีออกไปฉลองที่รวีเรียนจบค่ะ”
“เด็กข้างบ้านที่มาส่งเมื่อกี้ใช่ไหม”
“ค่ะแม่”
“ทำไมเขาต้องฉลองให้รวีด้วยล่ะลูก หรือหนูกับเขาแอบคบกันอยู่”
“ไม่ใช่แบบนั้นนะคะแม่เขาก็แค่เห็นว่ารวีเป็นรุ่นพี่แล้วบ้านเราก็อยู่ติดกันก็เลยอยากจะพาไปเลี้ยงฉลอง”
“จะไปฉลองที่ไหนเมื่อไหร่”
“ก็แค่พาไปกินข้าวไปกินไอติมค่ะแม่ไม่ได้ไปไหนไกลเลย”
“ถ้าอยากไปก็เอาน้องไปด้วยนะ คนอื่นเห็นมันจะได้ไม่น่าเกลียดว่าเราไปกับผู้ชายตามลำพังสองคน ญาดาไปกับพี่เขาด้วยนะ” สุชาดาพูดกับลูกสาวคนโตก่อนจะหันมาพูดกับลูกสาวคนเล็กต่อ
“แม่คะแต่หนูขี้เกียจออกจากบ้าน”
“ถ้าญาดาไม่ไปรวีก็ไม่ต้องออกจากบ้านถ้าอยากจะฉลองก็มาฉลองที่บ้านเราก็ได้แม่ไม่อยากให้หนูออกไปกับผู้ชายตามลำพังถึงแม้เขาจะเป็นคนที่เรารู้จักมานานแล้วก็ตาม”
“ถ้างั้นญาดาไปกับพี่เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง ร้านไอติมหน้าโรงเรียนญาดาชอบไม่ใช่เหรอ”
“แน่นะพี่”
“อือ”
“งั้นก็ได้”
“ตกลงแม่ให้หนูไปนะคะ”
“ได้สิแต่อย่าออกไปไหนกันบ่อยและไปไกลก็แล้วกันนะแล้วจะไปกันยังไงล่ะรวียังขี่มอเตอร์ไซค์ไม่เก่งเลยนะ”
“ก็คงซ้อนสามกันไปค่ะแม่ญาดาตัวเล็กนิดเดียวนั่งรถไปด้วยกันก็คงไม่เป็นอะไรหรอก”
“อย่ากลับกันค่ำนักล่ะ”
“ค่ะแม่”
หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จแล้วฉัตรรวีก็เข้าห้องของตัวเองส่วนฉัตรญาดาก็ช่วยมารดาล้างจานจนเสร็จก่อนจะเดินมาเคาะประตูห้องพี่สาว
“มาเอาหนังสือเหรอญาดา”
“หนูไม่ได้มาเอาหนังสือ”
“แล้วมาทำไม”
“หนูจะมาถามว่าพี่กับพี่วัชร์ก็เป็นอะไรกัน”
“ก็บอกไปแล้วนี่ว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน” ฉัตรรวีปฏิเสธเสียงแข็ง
“หนูไม่เชื่อหรอกแต่ก่อนไม่เห็นจะสนิทกันแบบนี้เลยบอกหนูมานะว่ามันเกิดอะไรขึ้นระหว่างพี่กับพี่วัชร์”
“ญาดาจะมาคาดคั้นอะไรกับพี่กันล่ะ”
“ก็หนูอยากรู้นี่ถ้าพี่รวีไม่บอกความจริงหนูจะไม่ออกไปกับพี่และแม่ก็คงไม่ยอมให้พี่ไปกับพี่วัชร์สองคนแน่ๆ”
“ทำไมถึงอยากจะรู้เรื่องของผู้ใหญ่กันนะ”
“พี่รวีก็เพิ่งเรียนจบ ม. 6 ไม่ใช่เป็นผู้ใหญ่สักหน่อย”
“แต่พี่ก็อายุมากกว่าเธอ”
“ก็ใช่พี่อายุมากกว่าหนูเพราะฉะนั้นหนูคิดว่าพี่คงไม่โกหกหนูใช่ไหมล่ะ”
“ถ้าอยากรู้ก็ปิดประตูก่อนสิ” ฉัตรญาดารีบปิดประตูแล้วขึ้นมานั่งบนเตียงกับพี่สาวอย่างรวดเร็ว
“ตกลงพี่กับพี่วัชร์เป็นแฟนกันเหรอ” เธอถามด้วยความอยากรู้
“วัชร์เขามาสารภาพว่าชอบพี่”
“แล้วพี่ก็ตกลงคบกับเขาเหรอ”
“อือ”
“แต่แม่ไม่ให้เรามีแฟนนะ”
“ไม่ใช่แฟนนะแค่ลองคุยกันคบกันน่ะ”
“คบกันแต่ไม่เรียกแฟนหนูงงไปหมดแล้ว”
“ก็ญาดายังเด็กไงก็เลยไม่เข้าใจ”
“แล้วพี่ชอบพี่วัชร์เหรอ”
“ตอนนี้ยังไม่ชอบ”
“พี่วัชร์เขาก็หล่อดีนะตัวก็สูงมาก”
“แต่เขาเด็กกว่าพี่ตั้งหนึ่งปี”
“ไม่เห็นเป็นไรเลยผู้ชายตัวโตแบบนั้นไม่มีใครรู้หรอกว่าอายุมากหรืออายุน้อยกว่าพี่ถ้าได้พี่วัชร์มาเป็นแฟนก็คงดีนะ บ้านเราก็อยู่ติดกันแบบนี้น่าจะได้เจอกันเกือบทุกวัน”
“ช่วงนี้ก็คงได้เจอเกือบทุกวันนั่นแหละแต่ถ้าพี่เข้าไปเรียนต่อที่กรุงเทพแล้วมันก็อีกเรื่อง”
“พี่พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง”
“ก็หมายความตามที่พูดไงถ้าพี่ไปเรียนต่อที่กรุงเทพแล้วก็ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นบ้าง”
“พี่จะเลิกกับเขาเหรอ”
“พี่ก็ไม่รู้แต่ตอนนี้พี่ยังไม่มีใครวัชร์เขาก็ยังไม่มีใครก็คบกันไปกันก่อน คบเล่นๆ ไม่เสียหายอะไรหรอก”
“แล้วถ้าเกิดพี่วัชร์เขาจริงจังขึ้นมาล่ะ”
“มันเป็นเรื่องของอนาคต ญาดาอย่าเพิ่งคิดอะไรมากเลยตอนนี้มันก็แค่เป็นการคบกันแบบเด็กๆ พอโตขึ้นทุกอย่างก็อาจเปลี่ยน”
“ไม่ยุติธรรมเลยนะ”
“พี่ไม่อยากคุยกับญาดาแล้วถ้าวันนี้ไม่เอาหนังสือก็กลับห้องตัวเองได้แล้ว”
“กลับก็ได้”
“เดี๋ยวญาดา”
“อะไรอีกล่ะ ไล่แล้วจะเรียกทำไม”
“ญาดาอย่าบอกแม่เรื่องที่พี่แอบคบกับวัชร์นะ”
“หนูจะไม่บอกใครก็ได้แต่ตอนเปิดเทอมพี่ต้องซื้อกระเป๋าใบใหม่ให้หนูด้วยตกลงไหมล่ะ”
“อือ พี่จะซื้อกระเป๋าใบใหม่ให้แลกกับการเก็บเรื่องนี้เป็นความลับก็แล้วกัน”
เมื่อน้องสาวเดินออกจากห้องไปแล้วก็พอดีกับวีรวัชร์วิดีคอลมาหาเธอพอดี
“รวียังไม่นอนใช่ไหม”
“ยังไม่นอนวัชร์ล่ะทำอะไรอยู่”
“เพิ่งเล่นเกมเสร็จตกลงพรุ่งนี้รวีไปฉลองกับผมได้ใช่ไหม”
“ได้สิขอแม่แล้วแต่มีข้อแม้นะ”
“ข้อแม้อะไร”
“แม่ไม่อยากให้รวีไปกับวัชร์แค่สองคนแม่ก็เลยให้ญาดาไปด้วย เราไปกันสามคนได้ไหมล่ะ”
“แต่ผมอยากไปกับรวีแค่สองคน”
“แม่ไม่ยอมให้ออกบ้างหรอกถ้าญาดาไม่ไปด้วย”
“เอางั้นก็ได้”
“แล้วเราจะไปไหนกันล่ะ”
“เราไปดูหนังที่นครสวรรค์กันไหม”
“เราจะไปยังไงล่ะวัชร์ ให้นั่งมอเตอร์ไซค์ไปคงได้โดนตำรวจจับเพราะซ้อนสามแน่ๆ”
“เราขับมอเตอร์ไซค์ไปจอดที่ท่ารถจากนั้นก็นั่งรถประจำทางไปแต่ต้องออกเช้าหน่อยนะจะได้เดินเที่ยวกันด้วย”
“ก็ได้ รวีก็อยากดูหนังเหมือนกัน”
- Writer
