" เลิกงานแล้วใช่ไหม "
คำถามที่ถามออกมา ทำเอาคนที่เดินออกมาส่งแขก ชะงักไป รอยยิ้มสุภาพอ่อนโยน ที่มีให้ทำเอาคนมองตาพร่าไปชั่วขณะ
" มีอะไรคะ "
" ก็ถ้า ไม่มีอะไร พี่ขอไปส่งได้ไหม " คนที่อยากขยับเข้าไปใกล้ บอกออกมา แล้วมองหน้าเธอ
" คุณพิสิทธ์คะ คนที่บ้านของดิฉัน "
คนที่ได้ยินเรื่องคนที่บ้าน พยักหน้ารับรู้
" เอาเป็นว่า ผิงลองไปเล่าเรื่องพี่ กับคนที่บ้านก่อนก็ได้ "
" ทำไมคะ ทำไมต้องเล่าก่อนด้วย "
" อ้าว ก็พี่จะต้องทำงานกับผิง อาจจะต้องไปไหนมาไหนด้วยกัน ใช้เวลาด้วยกันบ้าง คนที่บ้านจะได้รู้ก่อน แล้วก็ไม่เข้าใจผิด "
" คนที่บ้านของเธอ หมายถึง ป๊ากับม๊า ส่วนเค้า ก็คงหมายถึงหนูปิ๊ง"
" ไม่ต้องหรอกค่ะ ที่บ้านดิฉันเข้าใจว่า เรื่องงานก็คือเรื่องงาน ไม่ต้องเล่าอะไรหรอกค่ะ แล้วอีกอย่าง
ดิฉันแยกงานกับเรื่องส่วนตัวชัดเจน "
คนฟังอยากจะดึงเธอมากอดเอาไว้ สบตากับแล้วอยากให้บอกความจริงทุกอย่าง แต่ว
