“คุณเชื่อเรื่อง ด้ายแดง ไหมครับ? “
ชายหนุ่มในชุดสูทสีดำ ยืนเคียงข้างกับหญิงสาวในชุดสีครีม บนเวที แล้วมองลงมาข้างล่าง ที่มีแขกนับร้อยคนนั่งอยู่ เสียงภายในห้อง เงียบสนิท เพื่อรอคอย คำพูดของเจ้าบ่าว
“ผม ในตอนนั้น เป็นนักเรียนชั้นมัธยมหก เพิ่งเดินทางกลับมาจากการไปแลกเปลี่ยน ได้พบกับ เธอ ที่เป็นด้ายแดงของผม ที่อยู่ในโรงอาหารกับเพื่อน “
“ผิง เป็นผู้หญิงคนเดียว ที่ทำให้ผมรู้สึกว่า คนตรงหน้านี้ดีแล้ว รอยยิ้ม คำพูด ความอ่อนโยน และ จิตใจที่โอบอ้อมอารีของผิง ทำให้ผมปลอดภัย แม้ว่า ผมกับผิง ต้องแยกจากกันไปหลายไป แต่ผม รู้แก่ใจตัวเองมาตลอดว่า untill we meet again จนกว่าเราจะได้พบกันอีกครั้ง และครั้งนี้ ผมจะไม่ปล่อยให้ด้ายแดงของผม ต้องรอคอยอีกต่อไป “
“ขอบคุณครอบครัว เพื่อนที่โรงเรียน เพื่อนร่วมงาน ที่มาแสดงความคิดเห็นกับเราทั้งสองคน ผมอยากจะบอกกับทุกคนว่า อย่ากังวลเลยครับ ว่าผม จะทำให้ผิงเสียใจ อย่า
