เป็นหนึ่งครั้งในรอบหลายวันที่คนขี้เซาอย่างมธุรสลดาจะตื่นนอนก่อนชยธร เพราะอีกฝ่ายยังหลับใหลอยู่เธอจึงไม่ได้อยู่ในอ้อมกอดเขาเหมือนเช่นทุกวัน มือเล็กๆ ของเธอถูกมือใหญ่ของเขาจับไว้ เธอจึงดึงมือออกจากมือเขา ค่อยๆ ขยับเตรียมลุกมาอาบน้ำ
“จับได้แล้ว” เสียงนุ่มทุ้มของชยธรเอ่ยขึ้นพร้อมๆ กับแขนแข็งแรงสองข้างที่คว้าคนที่จะชิ่งลุกไปมาไว้ในอ้อมกอดอย่างรวดเร็ว
“พี่ชินตื่นได้แล้วค่ะ เดี๋ยวสายนะ” เธอบ่นอู้อี้กับแผ่นอกกว้าง เมื่ออยู่กับเธอสองคนชยธรจะกลายเป็นคนขี้เล่น ช่างแกล้งไม่ต่างจากเธอหยอกล้อเขาเท่าไหร่ แต่อย่าให้มีบุคคลที่สามเถอะรับรองชยธรนิ่งสนิท
“ใครใช้ให้ตื่นก่อน หืม”
“ไม่รู้สิคะ นึกอยากตื่นเช้าบ้าง อุ๊ยพี่ชินอย่าค่ะ น้ำผึ้งจั๊กจี๋” มธุรสลดาเบี่ยงคอหลบเมื่อเขาซุกไซร้จมูกไปที่แก้มเรื่อยมายังซอกคอของเธอราวกับจะกลั่นแกล้ง ยิ่งดิ้นก็เหมือนเขาจะยิ่งรุกเร้ามากขึ้นเรื่อยๆ
“พอแล้วค่ะ พอแล้ว น้ำผึ้งยอมแ
