“สมน้ำหน้า คิดไม่ถึงล่ะสิว่าฉันจะทำได้” อมาวดีหัวเราะหึๆ เมื่อเห็นมธุรสลดาหอบซองเอกสารเดินจากโต๊ะไป
งานของเธอเสร็จสิ้นแล้ว เธอกล้ารับรองแน่ว่าชยธรกับมธุรสลดาต้องเป็นอันเลิกกันภายในเร็ววัน หรือถ้าไม่เลิก เธอก็จะทำให้เลิกให้ได้สักวันหนึ่ง เพราะเธอจะไม่ยอมให้มธุรสลดามีความสุขได้เด็ดขาด ตราบใดที่เธอยังมีลมหายใจอยู่
“มายืนทำอะไรที่นี่” น้ำเสียงห้าวถามมาจากด้านหลังทำให้หญิงสาวสะดุ้งโหยง เห็นหน้าคนที่เสียมารยาทแล้วก็เบะปากใส่
“อย่ามายุ่งกับฉัน” น้ำเสียงเฉียบขาดบอกเขาก่อนจะเดินเลี่ยงออกมา
“เดี๋ยว” ภาคินคว้าแขนเธอไว้ “คุณคงเข้าใจผิดอะไรบางอย่าง ผมไม่เคยคิดจะเข้าไปยุ่งกับคุณ อย่าหลงตัวเองไปเลย”
“ถ้าอย่างนั้นก็ปล่อยฉันจะกลับ คุณอยากจะยุ่งกับใครหรือลงนรกขุมไหนก็ตามใจ ฉันไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับคุณเหมือนกัน” พนักงานที่ยืนห่างๆ อยู่มองท่าทางยื้อยุดฉุดกระชากของทั้งสองอย่างงุนงง แต่ก็ไม่ได้เข้ามาห้ามอะไร
