รุ่งเช้าวันต่อมามธุรสลดาก็ตื่นมาพบกับความว่างเปล่าเมื่อคนที่นอนข้างๆ เธอรีบลุกแต่เข้าไปวิ่งจ๊อกกิ้งเป็นครั้งแรกของรอบปี หญิงสาวตื่นขึ้นมาเก็บผ้าห่มพับเรียบร้อยก่อนจะหยิบเสื้อคลุมมาสวมเดินกลับห้องไป วันนี้เธอรู้สึกเคล็ดขัดยอกไปตามตัวไปหมด เพราะเขารัดเธอแทบกระดูกแตกแถมเขายังฝากรอยไว้ทั่วตัวเธอซึ่งมันคงจะฟกช้ำในเวลาอีกไม่นานแน่
เธอไม่รู้ว่าความโกรธเกรี้ยวของเขามันจะยาวนานแค่ไหน เธอไม่รู้ว่าเขาจะร้ายกับเธอไปนานสักเท่าไร่ เธอรู้แต่ว่าเธอจะทนให้เขาให้เห็นในสักวันหนึ่ง เพราะเธอมาไกลเกินจะถอยกลับไปแล้ว
เสื้อผ้าที่มธุรสลดาเลือกใส่วันนี้ค่อนข้างมิดชิดเพราะต้องการอำพรางรอยจ้ำแดงๆ ที่คอ แต่งตัวเสร็จลงมาที่ห้องทานอาหารก็เห็นเขานั่งหน้าตึงเด่นเป็นสง่าอยู่บนโต๊ะกินข้าวเรียบร้อย ข้างๆ เขามีป้าบุหงายืนคอยบริการอยู่
หญิงสาวเดินเข้าไปนั่งเงียบๆ ป้าบุหงาจึงตักอาหารเข้าให้เขาและเธอทั้งสองเอ่ยขอบคุณก่อนจะลงม
