บทที่ 6
คืนแรก
ใบบัวเดินสำรวจห้องนอนของปืนรบอย่างละเอียดทั้งห้องน้ำ ห้องแต่งตัว รวมไปถึงบานประตูลับที่เชื่อมระหว่างห้องนอนกับห้องทำงานของเขาด้วย ภายในห้องถูกแต่งเป็นโทนสีขาวชมพูสีโปรดที่เธอชอบซึ่งมันบ่งบอกได้ว่าเธออาจจะเป็นคนที่แต่งห้องนี้เองจริงๆ เพราะดูจากนิสัยของเขาแล้วไม่น่าจะใช่คนที่ชอบสีชมพูเลย
“เป็นไงคุ้นๆ ไหมห้องนี้”
“ไม่คุ้นเท่าไหร่ แต่บอกได้เลยว่าคนที่แต่งห้องนี้รสนิยมดีมาก”
“ห้องนี้ฉันจ้างสถาปนิกมาทำ”
“อ้าว”
“ล้อเล่น”
“เดี๋ยวปั๊ด!” ใบบัวหันไปมองปืนรบตาขวางเมื่อถูกเขาเย้าแหย่
“ดุจังเมียใครวะ” ปืนรบพูดด้วยสีหน้าสยดสยอง
“ไม่รู้ โสด”
“ให้พูดใหม่อีกที” เท้าเรียวยาวเดินก้าวเข้ามาหาคนตัวเล็กที่ยืนอยู่กึ่งกลางประตูระหว่างห้องทำงานกับห้องนอน
แววตาที่เคยมั่นใจในตอนแรกค่อยๆ อ่อนลง ความประหม่าเริ่มเข้ามาแทนที่ เพราะประสบการณ์ที่ผ่านมาทำให้ใบบัวตั้งใจจะเดินหนีแต่ก็ช้ากว่าปืนรบท
