จิณ
ตอนนี้ผมอยู่ที่เชียงรายแล้วครับ ถามว่ามาทำไมหรอก็มาหาณิชากับลูกยังไงละครับ ในที่สุดผมก็รู้แล้วว่าเธออยู่ไหน ไหนที่สุดการรอคอยของผมก็สิ้นสุดลงไปขั้นหนึ่ง แค่ครั้งแรกที่ผมได้ยินว่าเธออยู่ที่ไหนผมก็ดีใจจนแทบไม่เป็นตัวของตัวเอง อย่างน้อยผมก็เบาใจขึ้นว่าเธอนั้นยังอยู่บนโลกใบนี้ ไม่ได้เกิดเรื่องร้ายกับเธออย่างที่ผมกลัว
และผมยิ่งดีใจอีกครั้งที่ได้รับรู้ที่อยู่ของเธอชัดเจนจนต้องรีบมาที่เชียงรายทันทีอย่างอดทนต่อไม่ไหวแล้ว แต่พอมาถึงผมก็กลับเกิดความกลัวจนไม่กล้าจะเข้าไป ผมไม่รู้ว่าถ้าเจอเธอแล้วเราจะทำหน้ายังไง ไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไง ผมรู้ว่าเธอคงเกลียดผมมาก
“เอาวะ ถ้าอยากได้ลูกกับเมียมึงก็ต้องกล้า” ผมเรียกกำลังใจให้ตัวเองก่อนจะตัดสินใจลงจากรถแล้วเดินเข้าไปที่ร้านดอกไม้ที่คนของผมบอกว่าณิชาเธอทำงานอยู่ที่นี่
กรุ้งกริ้ง เสียงกริ่งที่ประตูดังขึ้นเล่นเอาสติผมก็เกือบหลุดเหมือนกัน มันมัวแต่คิดอะไรต่
