ณิชา
“แต่ฉันอยากให้เธอฟัง และอยากบอกเธอ ว่าฉันยังอยากแต่งงานกับเธอ” ฉันเงยไปมองหน้าจิณอีกครั้งหลังจากเขาพูดคำนั้นออกมา แต่ก็ก้มมองโทรศัพท์คืนไม่ได้สนใจอะไร ก็แค่อยากแต่ง ไม่ได้ขอแต่งงานสักหน่อย ไม่เห็นมีอะไรหน้าตื่นเต้น และถึงขอฉันก็ไม่แต่งอยู่แล้ว
“ชา” เขาเรียกฉันขึ้นอีกครั้งทำให้ฉันต้องเงยไปมองหน้าเขาอีกครั้งหนึ่ง
“อะไรของนาย” ฉันถามอย่างหงุดหงิด เรียกอยู่ได้
“แต่งงานกับฉันนะ” แล้วเขาก็พูดขึ้นทั้งที่ตัวเองนั่งพื้นยกแขนให้ลูกก่าย ส่วนฉันนั่งอยู่เก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้งแบบนี้หรอ
“ไร้สาระ” ฉันตอบกลับlอย่างปัดๆแล้วก้มมองโทรศัพท์คืน มันก็มีบ้างที่ใจเต้นแรงเพราะไม่คิดว่าชีวิตนี้มีใครมาขอแต่งงานแบบนี้แล้วไง แต่ก็นั่นแหละ เขาจะทำอะไรง่ายๆแบบนี้มันจะตลกไปไหม เราสองคนผ่านเรื่องราวแย่ๆที่โคตรจะสาหัสมา แต่อยู่ๆเวลาผ่านไปที่คิดว่าจิตใจทุกคนต่างดีขึ้นแล้วจะมาเจอกัน แล้วก็ขอแต่งงานแบบนี้เลย คิดว
