When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
(ครับชา) เสียงเจ้าคุณดังขึ้นจากปลายสาย “คุณ ลองคุยกับมีนหรือยัง” ฉันถามเจ้าคุณออกไปหลังจากเขาบอกว่าเขาจะมาคุยกับมีน แต่จนตอนนี้ฉันยังไม่ได้รับข่าวอะไรจากเขา เลยตัดสินใจโทรหา (ยังเลยชา มีนพึ่งกลับห้องเมื่อกี้นี้เองตั้งแต่เมื่อวาน กลับมาก็เข้าห้องไปแล้ว คุณยังไม่ได้คุยเลย) เจ้าคุณตอบกลับ แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ฉันไม่พอใจเขา “หรอ งั้นตอนนี้คุณว่างมาหาชาไหม ชาทำของโปรดคุณไว้ด้วยน่ะ” ฉันลองๆถามออกไป และฉันก็รู้ว่าเจ้าคุณไม่กล้าปฏิเสธฉัน (อื้ม เดี๋ยวคุณแวะไปกินข้าวด้วย แต่คงไม่ได้นอนนะ เพราะอยากคุยกับมีนให้รู้เรื่องก่อน) เขาตอบออกมาดักไว้ แต่ฉันก็ไม่ว่าอะไร อย่างน้อยถ้าเกิดเขาได้คุยกับมีนเร็วๆ เรื่องก็จะได้จบเร็วๆ “จ้ะ แล้วชาจะรอนะ” ฉันตอบกลับไปแค่นั้นก่อนจะวางสาย ฉันเดินเข้าครัวมาเพื่อเตรียมอาหารไว้รอเจ้าคุณ ฉันยอมรับว่าช่วงนี้ฉันต้องกลายเป็นอีกคนที่เห็นแก่ตัวมากขึ้น ถึงแม้ว่าฉันรู้ว่าเขาลำบา