อิงฟ้าใช้สองมือประคองใบหน้าเพื่อนสนิท แล้วใช้นิ้วโป้งเช็ดน้ำตาให้อย่างอ่อนโยนหลังจากที่พริมาภาเริ่มระงับความเสียใจของตนเองได้แล้ว เธอมองพริมาภาด้วยความห่วงใย ก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า
“แกไหวนะพีช”
“อืม...ไหวอยู่”
พริมาภาที่พอได้ร้องไห้ระบายความรู้สึกอึดอัดในอกที่สะสมมานานก็พยักหน้ารับช้าๆ เธอรู้ว่าเก็บไว้มันก็ทรมาน แต่ช่วงเวลานั้นเธอไม่รู้ว่าจะไประบายกับใคร มันเป็นสิ่งที่เธอคิดไปเองทั้งนั้น
แต่ในความคิดไปเอง เธอก็เจ็บมากจนเกือบจะทนไม่ไหวแล้ว เหมือนคนน้ำท่วมปาก เพราะความสัมพันธ์ซับซ้อนที่เธอมีกับดรัสตัน
แต่ถึงเพื่อนสนิทจะไม่พูดอะไรออกมา ทว่าอิงฟ้าก็เข้าใจดี หญิงสาววางมือลงบนไหล่เพื่อนซี้แล้วบอกอีกฝ่ายเสียงอ่อน
“มีอะไรก็ปรึกษากันก่อนนะเว้ย อย่าเพิ่งด่วนตัดสินใจนะ”
ช่วงนี้คนท้องเขาว่าฮอร์โมนแปรปรวนง่าย พริมาภาก็คงไม่ต่างกัน ดูสิ เพื่อนรักของเธอเคยร้องไห้กับอะไรง่ายๆ ที่ไหน แถมพอพ
