“ตื่งๆ ฉิงตื่ง // ตื่งๆ เฉือตื่ง” ลูกชายฝาแฝดพ่อคุณกับแม่มิวลุกขึ้นมานั่งทั้งที่ดวงตายังปิดปรือ ตัวของทั้งคู่ยังคงถูกพันด้วยกระดาษชำระ ต่างฝ่ายต่างปลุกให้อีกคนตื่น
“เจ้ามัมมี่ตื่นแล้ว แต่น่าจะเมาขี้ตาทั้งคู่” เห็นสภาพลูกชายก็อยากแต่จะถอนหายใจ พัฒนาการที่เด่นชัดก็คือความแสบซน ส่วนเรื่องความหล่อนั้นเป็นตามกรรมพันธุ์ พ่อหล่อ แม่สวย ลูกย่อมหล่อเป็นธรรมดา
“อึบๆ...โอ๊ยเจ็บ เจ็บๆ” สองพี่น้องฝาแฝดต่างประคองกันลุกยืน แต่ด้วยความงัวเงียกับกระดาษชำระที่พันตัว และของเล่นที่กระจัดกระจายบนพื้น ทำให้ทั้งคู่เหยียบเต็มเท้า เจ็บตัวไปตามๆ กัน จนต้องทิ้งตัวลงนั่ง สองมือจับเท้าข้างที่เจ็บขึ้นมาดู
“พี่จิ๊บ” มิวปรามพี่เลี้ยงที่จะเข้าไปช่วยเด็กชายตัวน้อยที่เลี้ยงมาแต่อ้อนแต่ออก
“ของเย่งเยอะไมไม่เก็บ” เห็นของเล่นระเกะระกะเต็มห้อง เป็นสาเหตุให้พวกตนเจ็บตัว ปากเล็กๆ ก็บ่นว่า
“เก็บค่ะ” มิวบอกเสียงเรียบ ไม่ได้เจ
