คนที่เมื่อครู่ยังร้องโอดโอยว่าเจ็บแขน ปวดขา รั้งร่างบางขึ้นมานั่งบนตัก ประกายตาพราวระยับจนน่าทุบสักอักให้หายหมั่นไส้ คนหนึ่งหรือสู้อุตส่าห์ร้อนใจเป็นห่วงทุกลมหายใจเข้าออก แต่อีกคนช่างเจ้าเล่ห์ร้อยอุบายทำให้เธอทั้งเขินทั้งอายในเวลาเดียวกัน
“คุณแทนคุณ” ฝ่ามือนุ่มเหมือนสำลีตีลงไปบนแผงอก แต่อย่าได้คิดว่าแทนคุณจะสะทกสะท้านเพราะแรงมือนั้นขนาดบี้มดก็ยังไม่ตายเลย
“หืม เธอจะเป่าแผลให้ฉันเหรอ” แก้มเอียงรอคอยขยับยื่นมาหยุดอยู่ชิดติดริมฝีปากจนยากเกินกว่าจะสะบัดบ่ายเบี่ยงเลี่ยงหลบ
“ฟู่วววว เป่าแล้วค่ะ หายหรือยัง”
“ยังเลย เป่าอีกที”
“ฟู่ววว อื้อ” ปากยู่ถูกแย่งรั้งเข้าไปจูบ
ใครจะไปอดใจไหวในเมื่อไก่ในปกครองของเขาทั้งน่ารัก น่าเอ็นดูขนาดนี้ งานนี้สมภารถ้าโง่ดักดานปล่อยไก่น้อยให้มายั่วได้ขนาดนี้ ก็อย่าเรียกว่าแทนคุณยังเป็นชายชาตรีอยู่เลย เห็นทีคงต้องจับไปตรวจวัดสมรรถภาพทางการสืบพันธุ์เสียบ้างว่าระบบท
