ตอนที่ 16
ฉันเองก็ไม่คิดว่าจะได้ยินคำนั้นจากปากของคนอย่างพี่ไมเนอร์ ทั้งสีหน้าและแววตาของเขามันบอกว่าเขาพูดจริง แต่ก็มีความเป็นไปได้ว่าเขาอาจจะยังไม่ได้สติเต็มร้อย ฉันจึงตอบกลับไปว่า ‘เมาจนเพี้ยน’ แล้วรีบหนีออกมาจากห้องนั้น
แต่จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังไม่สามารถทำอะไรต่อได้เพราะคิดถึงแต่คำพูดของเขา โทรหายัยจินดีไหมนะ มันจะช่วยอะไรฉันได้หรือเปล่า ฉันหาทางออกจากตรงนั้นไม่ได้เลยจริง ๆ ไม่ใช่ว่าฉันเชื่อเขาแต่ฉันไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดแบบนี้จากเขาต่างหาก
ครืด~
เสียงแจ้งเตือนและชื่อของเคชิที่แสดงขึ้นมาบนหน้าจอเรียกสติของฉันที่ออกไปเที่ยวเล่นจนหลงทางให้กลับคืนมา ขยับตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียงแล้วกดรับสายจากอีกคน
“งานเสร็จแล้วเหรอ”
(“เสร็จแล้ว เพิ่งกลับถึงห้อง รินทำอะไรอยู่”)
“อยู่ห้องยังไม่ได้ทำอะไรเลย รู้สึกขี้เกียจ” ฉันบอกแบบนั้นเพราะตั้งแต่กลับมาถึงห้องฉันก็นอนคิดอะไรเรื่อยเปื่อยจนไม่ได้ทำอะไร
ฉันบ
