“มิ้นต์!! หยุดนะ มิ้นต์!!!!”
เจลกาไม่อยู่ฟังเขาให้เสียเวลาหรอก เธอเปิดประตูนรกแล้ววิ่งออกจากห้องนั้นด้วยความรวดเร็ว แม้เส้นทางข้างจะมืดสลัวสักเพียงใด แต่เธอก็ไม่กลัวมันเท่ากับเส้นทางเบื้องหลังที่หนีมา
“มิ้นต์!!! หยุดนะ ถ้าไม่อยากโดนดี”
เรื่องอะไรเธอจะหยุด ยังไงเธอก็ต้องหนีไปให้ได้ เพราะนี่อาจเป็นโอกาสเดียวของเธอ
เขาข่มความเจ็บ กวดเท้าวิ่งตามติดเธอมา...
“มิ้นต์!!!”
เธอยอมตาย ยังไงก็ไม่หยุด
“ปล่อยหนูไปเถอะป๋า”
“บอกให้หยุดไงมิ้นต์!!”
สาวน้อยวิ่งท่ามกลางความสลัว กระทั่งใกล้ถึงอีกประตูหนึ่ง ซึ่งนำไปสู่ห้องเก็บของของบ้านหลังใหญ่อย่างแน่นอน เธอกลั้นใจสุดแรงแล้ววิ่งไม่คิดชีวิต
“ว๊าย!” แต่เธอโชคร้ายเกินไป เมื่อเธอสะดุดเข้ากับบางสิ่งแล้วหกล้มลงไปบนพื้นที่เย็นเฉียบนั้นอย่างแรง
“อ๊า...ช่วยด้วย...ช่วยด้วย...ช่วยด้วย!!”
เธอตะโกนเร่งเร้าหวังว่าใครสักคนจะได้ยิน แต่ก็เปล่าประโยชน์ พ่อเลี้
