ธีรภาพแสร้งถอนหายใจอย่างหนักอก ก่อนจะยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้ภรรยา
“ผมเจอมันเสียบอยู่ที่กล่องรับจดหมายหน้าบ้าน คิดว่าเป็นยัยมิ้นต์นั่นล่ะที่เป็นคนส่งจดหมายฉบับนี้”
“อะไรนะคะ!!” รัศมีจันทร์ทั้งตกใจทั้งดีใจ รีบรับจดหมายฉบับนั้นมาอ่านด้วยความตื่นเต้นรนราน หากเมื่อเห็นข้อความของลูกสาวแล้วกลับอึ้ง
“ลายมือยัยมิ้นต์จริง ๆ โธ่ยัยมิ้นต์...นี่ยัยมิ้นต์หนีตามผู้ชายจริง ๆหรือคะ???”
ผู้เป็นแม่ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าลูกสาวจะประพฤติตัวแบบนี้ มันทำให้เธอรู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมาก
“เอาน่าที่รัก อย่างน้อยเราก็ได้รู้ว่ายัยมิ้นต์ปลอดภัยดี ไม่ได้มีอันตรายอะไร ถ้าหากลูกเลือกทางเดินนี้แล้ว เราในฐานะพ่อแม่ก็คงทำได้แค่สนับสนุนและเอาใจช่วยเท่านั้น อย่าไปกดดันลูกเลยนะ”
รัศมีจันท์ยิ้มทั้งน้ำตา ก่อนโผเข้าสวมกอดสามีด้วยความตื้นตันใจ
“ขอบคุณนะคะ ที่คุณช่วยฉันตามหายัยมิ้นต์อย่างเต็มที่ และคอยอยู่เคียงข้างฉันตลอดเวลา”
