สเปกของอาธีร์เป็นแบบไหน
1380 Words
เพื่อนในชั้นเรียนบางคนกำลังเริ่มคบหากับรุ่นพี่ในโรงเรียน ส่วนเธอนั้นไม่เคยสนใจผู้ชายคนไหน แต่ทุกครั้งที่เข้าใกล้คุณอาหนุ่มข้างบ้านหญิงสาวกลับรู้สึกตื่นเต้นและใจสั่นจนแทบไม่เป็นตัวของตัวเอง
เธอเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาเพื่อนแล้วทุกคนก็ลงความเห็นว่าเธอกำลังตกหลุมรักผู้ชายคนนั้น
ยิ่งพอธีร์วรามาช่วยสอนวิชาคณิตศาสตร์ให้ หญิงสาวก็แทบไม่มีสมาธิเรียน เธอไม่กล้าบอกว่ารู้สึกยังไงกับเขาเพราะกลัวจะถูกปฏิเสธ และทุกอย่างถูกเก็บไว้ในใจมาตลอดหลายปี
ตอนนี้เธอโตพอที่จะกล้าบอกความในใจกับธีร์วราแล้ว รอแค่จังหวะที่เหมาะสมเท่านั้น
“หมิงเอาแต่จ้องอย่างนี้ อาไม่มีสมาธิเลย”
“ไม่ได้จ้องสักหน่อย”
“ก็อาเห็น”
“แสดงว่าอาก็แอบมองหมิงอยู่ ถึงได้รู้ว่ามีคนจ้อง ทำไม่คะ หมิงโตขึ้นแล้วสวยไหมล่ะ”
“อืม”
“อะไรนะคะ”
“สวย”
“แล้วอาธีร์ชอบไหม”
“หมายถึงอะไร”
“ก็หมายถึงชอบคนสวยไหม”
“คนสวยใครๆ ก็ชอบ”
“งั้นอาก็ชอบหมิง”
“อาบอกว่าชอบคนสวย”
“ก็หมิงสวยอาก็ต้องชอบหมิงใช่ไหมล่ะ”
“แล้วแต่จะคิดเลย”
ธีร์วราต้องรีบหลบตาของหญิงสาวที่มันระยิบระยับ ยิ่งอยู่ใกล้เธอหัวใจของเขาก็เต้นไม่เป็นจังหวะ
ไม่รู้ว่าทำไมอนัญพรถึงได้เข้ามาใกล้ชิดถึงเพียงนี้ เขายอมรับว่าเธอโตเป็นสาวและสวยกว่าเมื่อก่อนมาก ขนาดตอนนี้เธอแค่ชั้น ม.5 เขายังแอบเอาไปฝันถึงบ่อยๆ แล้วนี่เธอสวยสะพรั่งแล้วเขาจะทนอยู่บ้านเดียวกับเธอโดยไม่เผลอแสดงความในใจออกมาได้ยังไงกัน
“เฮ้อ...” เขาถอนหายใจ
“อาธีร์เป็นอะไรคะ ถอนหายใจดังขนาดนั้น”
“เปล่า อาแค่คิดเรื่องงาน”
“ดูเหมือนอาธีร์จะเครียดมากเลยนะคะ เดี๋ยวกินข้าวเสร็จแล้วหมิงนวดให้เอาไหม”
“ไม่เป็นไร” เขารีบปฏิเสธ
“ทำไมค่ะ แต่ก่อนหมิงก็เคยนวดให้อาธีร์”
“มันไม่เหมือนกัน”
“ไม่เหมือนยังไงคะ หรืออารังเกียจหมิง”
“อาไม่รังเกียจ”
“เป็นอันตกลงนะคะ เดี๋ยวหมิงนวดให้”
“อือ”
มือเล็กที่บีบนวดไปตามหลังและไหล่ทำให้คนตัวโตผ่อนคลาย
“พรุ่งนี้มีเรียนเช้าหรือเปล่า”
“9 โมงเช้าค่ะ ถามทำไมคะ จะไปส่งเหรอ” เธอแกล้งถามเพราะถ้าได้นั่งรถเขาไปเรียนทุกวันก็คงมีความสุขมาก
“อือ อาต้องผ่านทางนั้นอยู่แล้ว”
“จริงเหรอคะ”
“จริงสิจะโกหกทำไม แล้วตอนเย็นจะให้อาไปรับด้วยไหม”
“ไม่เป็นไรค่ะ หมิงกลับเองก็ได้”
“แน่ใจนะว่ากลับได้”
“แน่ใจค่ะ แต่ถ้าอาธีร์อยากมารับหมิงก็ไม่ว่านะคะ” เรื่องอะไรเธอจะยอมปล่อยให้โอกาสทองหลุดลอยไป
“แล้วอยากให้อาไปรับไหม”
“อยากค่ะ แต่หมิงเกรงใจเผื่อตอนเย็นอาธีร์จะออกไปเที่ยวกับแฟนบาง”
“อายังไม่มีแฟน”
“จริงเหรอคะ” คนที่กำลังนวด กระโดดมาใกล้จนแทบจะนั่งไปบนตัก
“อืม”
“ทำไม่ถึงยังไม่มีแฟนอีกคะ”
“แล้วทำไมต้องมีด้วยอยู่คนเดียวแบบนี้ก็สบายดีออก”
“หรือยังไม่เจอคนถูกใจคะ บอกได้ไหมว่าผู้หญิงในสเปคของอาธีร์เป็นแบบไหน”
“จะอยากรู้ไปทำไม”
“นะคะ อาธีร์ขาบอกหมิงหน่อย” หญิงสาวประชิดตัวเขย่าแขนชายหนุ่มจนมันไปโดนกับความนุ่มหยุ่นภายใต้เสื้อยืดตัวโตที่สวมอยู่
ธีร์วรารีบขยับหนี
“เป็นเด็กเป็นเล็กจะรู้ไปทำไม”
“เด็กที่ไหน หมิงโตเป็นสาวแล้ว อายุ 20 ถือว่าเป็นผู้ใหญ่แล้วนะคะ”
“โอเค ไม่เด็กก็ไม่เด็กแต่เรื่องนี้อาไม่จำเป็นต้องบอก”
“ทำไมคะ หรือว่าสเปคของอาธีร์เป็นแบบหมิงคะ” หญิงสาวทำตาปริบๆ จ้องเขาอย่างต้องการคำตอบ
“เลอะเทอะใหญ่แล้ว อาไปทำงานต่อดีกว่า” ธีร์วรากลัวหญิงสาวจะรู้ว่าที่เธอพูดนั้นเป็นความจริง
‘ให้มันรู้ไปว่าอาธีร์จะไม่สนใจหมิง’ หญิงสาวคิดในใจ
“จอดตรงนี้ก็ได้ค่ะ” เธอบอกเขาจอดก่อนถึงทางขึ้นตึก
“ให้อามารับกี่โมง”
“อาธีร์เลิกงานตอนไหน ก็มารับตอนนั้นแหละค่ะ”
“5 โมงเย็น รอไหวไหม”
“ไหวคะ” คำตอบพร้อมกับรอยยิ้มหวาน
“อาไปล่ะนะ ตั้งใจเรียนด้วย”
“บ๊าย บายค่ะอาธีร์” หญิงสาวโบกมือให้เขาแล้วยืนมองดูรถของธีร์วราจนลับหาย
“หมิงใครมาส่ง”
“โอ๊ย ยัยฟางมาเงียบๆ ตกใจหมด”
“เงียบที่ไหนกัน แกเอาแต่เหม่อมากกว่า แล้ววันนี้ใครมาส่ง ไหนว่าพ่อกับไม่ไปญี่ปุ่น”
“อาธีร์”
“ใครคืออาธีร์” ธนนท์เพื่อนชายอีกคนถาม
แล้วอนัญพรก็เล่าเรื่องราวของธีร์วราให้กับเพื่อนรักทั้งสองคนฟัง
“หล่อไหมแก” ฟางหรือรศิตาถามด้วยความอยากรู้
“หล่อใสสไตล์เกาหลีเลยล่ะแก”
“อุ๊ย ฉันขอจอง” ธนนท์ผู้หลงใหลในซีรีย์เกาหลีรีบบอกเพื่อน
“No No คนนี้ฉันจองย่ะ” อนัญพรรีบท้วง
“ได้ไงยัยหมิง เขาเป็นอาแกนะ”
“ใช่อาจริงๆ ที่ไหน ก็แค่เคยอยู่บ้านติดกัน”
“แล้วทำไมเขาถึงต้องมาส่งแกล่ะหมิง เล่ามาให้หมดนะ”
อนัญพรมีเพื่อนสนิทเพียงสองคนคือรศิตาและธนนท์ เธอจึงเล่าเรื่องของคุณอาสุดหล่อให้กับทั้งสองคนฟังอย่างไม่ปิดบัง
“แกแน่ใจนะว่าอาแกยังโสด”
“ใช่ๆ ถ้าอาของแกหล่อย่างที่บอกจริงจะโสดมาถึงป่านนี้เหรอ”
“พามาแนะนำสิ เผื่อบางทีอาของแกอาจจะเป็นแบบฉันก็ได้นะ” หนุ่มหล่อหนึ่งเดียวในกลุ่มรีบเสนอตัว
“หาพวกเชียวนะหล่อน แต่ฉันว่าอาธีร์ไม่ใช่แบบนั้นแน่”
หญิงสาวมั่นใจว่าอาหนุ่มของเธอแมนเต็มร้อย แต่ที่เขายังเป็นโสดมาถึงตอนนี้อาจเพราะยังไม่เจอคนที่ใช่ หรือกำลังรอใครบางคนอยู่ และถ้าคนนั้นเป็นตัวเธอเองก็คงจะดี
วันนี้อนัญพรเลิกเรียนตั้งแต่บ่ายสามโมง แต่ก็นั่งรอให้ธีร์วรามารับซึ่งถ้าเป็นแต่ก่อนหญิงสาวคงไปเดินเที่ยวศูนย์การค้ากับเพื่อนหรือไม่ก็รีบกลับไปนอนดูซีรีย์ที่บ้านแล้ว
Volvo XC40 สีขาวคันเดิมแล่นมาจอดข้างตึกคณะบริหารธุรกิจ ชายรูปร่างสูง ผิวขาว ผมสั้นจัดแต่งทรงเรียบดูแล้วอ่อนกว่าอายุจริงอยู่หลายปี เขากำลังมองหาใครบางคนซึ่งบอกว่าจะรอเขาอยู่ตรงม้านั่งข้างตึก
“อาธีร์” เสียงใสเรียกมาตั้งแต่ไกล
ชายหนุ่มหันไปมองตามเสียงเรียก หญิงสาวส่งยิ้มหวานมาให้ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินมาถึง
รอยยิ้มของอนัญพรช่างสดใสสมวัย และเพราะรอยยิ้มที่สดใสนี้ที่ทำให้เขาไม่เคยมองผู้หญิงคนไหนตั้งแต่ครั้งที่ยังอยู่บ้านติดกับเธอ
ธีร์วรารู้จักกับครอบครัวของหญิงสาวตั้งแต่เธอเรียนอยู่ชั้นมัธยมต้น ตอนนั้นเขาเพิ่งย้ายมาอยู่ที่บ้านเช่าหลังเล็กติดกับบ้านของอนัญพร
เขากับครอบครัวของเธอสนิทสนมกันตามประสาเพื่อนบ้าน ชายหนุ่มมักมาทานอาหารเย็นที่บ้าน จากนั้นก็สอนการบ้านให้เธอกับพี่สาว ธีร์วราไม่ได้สนใจเธอในคราแรกเพราะเห็นว่ายังเด็ก แต่พอเธอโตขึ้นเรื่อยๆ ความคิดเขาก็เปลี่ยนไป
ชายหนุ่มยังไม่เคยลืมความทรงจำในครั้งก่อนได้เลย วันนั้นเขาเป็นไข้จนลุกไปทำงานไม่ไหว อนัญพรเป็นคนมาคอยดูแลเขาอยู่ตลอด เธอเอาข้าวต้มมาป้อน ไปซื้อยามาให้และเช็ดตัวจนเขาอาการดีขึ้น เพราะความใกล้ชิดครั้งนั้น สายตาที่มองเธอเป็นเด็กก็เปลี่ยนไป อนัญพรโตขึ้น สวยขึ้น และร่างกายของเธอก็เริ่มโตไปตามวัย
- Writer
