สามเดือนที่ผ่านมาอนัญพรทำตัวเป็นเด็กดี เชื่อฟังพ่อกับแม่ตลอดจนทั้งสองคนสบายใจขึ้นมาก
“แม่คะ พ่อค่ะ หมิงขอไปออกค่ายอาสากับเพื่อนๆได้ไหมคะ”
“ออกค่ายเหรอลูก มันลำบอกมากเลยนะ หนูจะไหวเหรอลูก” เพราะเลี้ยงลูกสาวมาอย่างดีชัยเดชจึงกลัวว่าลูกสาวจะไปทนลำบากไม่ได้
“คิดว่าไหวนะคะ หมิงอยากลองไปสักครั้ง เพื่อนหมิงไปกันตั้งแต่เรียนปีหนึ่งแล้ว ปีนี้หมิงปีสี่เลยไม่อยากพลาดค่ะ”
“แล้วไปที่ไหน ไปกี่วัน”
“ไปบนดอยแถวแม่สอดค่ะแม่” เธอยื่นใบสมัครให้กับพ่อและแม่ดู
“ไกลมากเลยนะ” อารีย์นึกเป็นห่วงลูกสาวที่ต้องไปลำบากหลายวันแถมยังต้องเดินทางข้ามจังหวัด
“ไม่ไกลหรอกค่ะแม่ ไปกันหลายคนหมิงว่านั่งรถเพลินๆ แป๊บเดียวก็ถึง” เธอพยายามหว่านล้อม
“ว่ายังไงคะคุณเดช จะให้ลูกไปไหม” อารีย์หันไปถามสามี
“ถ้าอยากไปพ่อก็ไม่ห้าม แล้วไปกี่วันล่ะ”
“หนึ่งอาทิตย์ค่ะพ่อ”
“หลายวันเหมือนกันนะ” สีหน้าของอารีย์ยังดูกังวล
“นะคะแม่ ปิด
