ตอนที่ 12 ผิดปกติ
เช้าวันต่อมา
พลอยขวัญในชุดนักศึกษาเดินออกมาจากห้องนอนตัวเองหลังจากที่นั่งทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืนอยู่นานหลายนาที ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจที่จะออกมาเผชิญหน้ากับเมฆที่นั่งรออยู่ที่ห้องนั่งเล่น
“กู๊ดมอร์นิ่งค่ะ” พลอยขวัญกล่าวทักทายเมฆที่มีสีหน้าอิดโรยเพราะไม่ได้นอนมาทั้งคืน อีกทั้งยังต้องทรมานเพราะไม่ได้ปลดปล่อยบางอย่างออกมา
“…” เมฆเหลือบมองคนตัวเล็กด้วยสายตาไม่สบอารมณ์
“ทาคูชั่นหน่อยไหมคะ หน้าเฮียเมฆดูโทรมมากเลยค่ะ” คนตัวเล็กเสนอความคิดเห็นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา สายตามองไปที่เขาด้วยความเวทนา
“จะไปได้รึยัง”
“อ่า ไปเลยก็ได้ค่ะ” พลอยขวัญตอบรับคำอย่างไม่เรื่องมาก เธอเองก็ต้องการแยกกับเขาเหมือนกัน เพราะเธอคงไม่สามารถแสดงทำเป็นเหมือนว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นได้นานนัก ถึงแม้จะไม่ได้มีอะไรเกินเลยไปถึงขั้นนั้น แต่ทั้งเขา และเธอก็ต่างเห็นของลับของกันหมดแล้ว หนำซ้ำเธอยังพูด
