เมษยาเร่งฝีเท้ามองคนที่อยู่ข้างหน้าด้วยความเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน กระหายที่จะถลกหนังหัวมันออกมาติดหมัด วันนี้ถ้าหล่อนไม่เอานังใบหม่อนให้ถึงตายละก็ อย่ามาเรียกหล่อนว่าเมษยาอีกเลย คิดปุ๊บก็ปรี่เข้าไปเอื้อมมือกระชากผมณหทัยเต็มกำมือ ดึงทึ้งให้เดินตามหล่อนเข้าไปในห้องน้ำที่ไม่มีกล้องวงจรปิด ก่อนจะเหวี่ยงอัดติดกำแพงสุดแรง
“โอ๊ย...!” ณหทัยร้องเสียงหลง ถูกลอบประทุษร้ายอย่างไม่ทันตั้งตัวจึงไม่มีโอกาสได้ป้องกันตัว เผลอพริบตาเดียวเมษยาก็จู่โจมเข้ามาจิกหัวเธอจับโขกกับกำแพงอีกรอบ ฝ่ามือเรียวที่ดูบอบบางใครจะคิดว่าตบลงบนใบหน้าเธอทีเดียวจะทำเอามึนไปหมด แต่นี่เมษยาระดมทั้งมือทั้งเท้าประเคนใส่เธอไม่ยั้ง เธออยากจะตอบโต้กลับก็ทำไม่ได้ ลำพังที่คอยยกมือปกป้องตัวเองเอาไว้ก็เต็มกลืนแล้ว
เมษยามองคนที่จงเกลียดจงชังสะบักสะบอมค่อยๆ ทรุดฮวบตัวงอเป็นกุ้ง แล้วแสยะยิ้มอย่างสาแก่ใจ ดวงตาโหดร้ายมีแววเข่นฆ่า หล่อนสะบัดปลายรอ
