เมษยาค่อยๆ ช้อนตามองชายหนุ่มอย่างอ่อนแอ หวังเรียกคะแนนความสงสารอย่างท่วมท้น ทว่าสีหน้าหล่อนกลับต้องแข็งทื่อเมื่อสบกับนัยน์ตาสงบนิ่งเย็นชา ไม่เผยความรู้สึกถึงขั้นเก็บงำความแข็งกร้าวเอาไว้ แต่สัมผัสได้ถึงความเยียบเย็นราวกับห้วงลึกในมหาสมุทร เหน็บหนาวลึกถึงกระดูกจับหัวใจคน ทำให้หล่อนเผลอหลบตาเขาแทบไม่ทัน
เพลิงครามมองภรรยาคล้ายอยากพูดอะไรกับเธอ แต่ก็เลือกที่จะเงียบ แล้วอุ้มเมษยาที่บาดเจ็บตรงดิ่งกลับไปที่ห้องทำงาน เพื่อให้นุกูลช่วยดูอาการและรักษาบาดแผลเบื้องต้น ถ้าหากว่าร้ายแรงไม่สู้ดีเขาจะได้นำตัวหล่อนส่งโรงพยาบาลได้ทันท่วงที ไม่ให้มีความผิดติดตัวภรรยาเขาได้ แต่ถ้าเป็นเพียงบาดแผลแค่เล็กน้อยละก็...
เขาก็มีแผนสำรองไว้ในใจแล้วละ!
ณหทัยมองสามีที่อุ้มผู้หญิงคนอื่นผ่านหน้าไป ท่าทีเร่งรีบดูร้อนใจของเขาบวกกับความสนิทสนมที่หล่อนยกมือคล้องคอเขา หัวใจเธอเหมือนถูกบีบแน่นจนปวดหนึบ ความรู้สึกก็พลอยสิ้นหว
