นิรมลอึกอักสีหน้าลำบากใจ มองเมษยาที่น้ำตานองหน้าสลับกับณหทัยแล้วยิ่งน้ำท่วมปาก ใช่ว่าหล่อนเองไม่อยากจะช่วยหรือทนเห็นลูกสาวที่เลี้ยงมากับมือมีจุดจบอย่างนี้ แต่ณหทัยมีความผิดอะไรล่ะ ถึงได้ถูกเมษยากลั่นแกล้งทำร้ายซ้ำแล้วซ้ำเล่า ความผิดที่ก่อนั้นยากเกินกว่าจะอภัยให้ได้ แล้วหล่อนจะมีหน้าขอร้องณหทัยแทนเมษยาได้ที่ไหนกันล่ะ
กระนั้นพอหวนคิดถึงความผูกพันที่มี นิรมลก็ไม่อาจนิ่งเฉยดูดาย รู้ทั้งรู้ว่าถ้าพูดแล้วจะผิดต่อลูกอีกคน แต่เห็นๆ อยู่ตรงหน้าว่าลูกกำลังจะตกสู่ขุมนรก คนเป็นแม่จะทำใจได้เช่นไร หล่อนอยากจะขอโอกาสให้เมษยาครั้งนี้อีกแค่ครั้งเดียว
เป็นครั้งสุดท้าย...
หลังจากนี้ถ้าเมษยายังไม่สำนึกและไม่ปรับปรุงตัวอีก หล่อนจะไม่ยุ่งเกี่ยวอีกเป็นอันขาด และออกหน้าเอาเรื่องเมษยาให้ถึงที่สุดเอง ไม่ต้องถึงมือณหทัยหรือเพลิงครามหรอก
นิรมลสบตากับลูกสาวอย่างขอแก่โทษแกมละอาย คล้ายณหทัยจะรู้ความคิดของหล่อน แต่ก็ย
