คิดถึงเหมือนกัน
“ฉันขอไม่ไปได้ไหม” ธาราเอ่ยขึ้น
“ไม่ได้ ต้องไป” นันทิยาก็สวนกลับไปแบบทันควันทันที
“ฉันดูซีรีส์ค้างไว้ มันใกล้จะจบแล้วอะ” ธารารีบยกเรื่องซีรีส์ขึ้นมาอ้าง เผื่อจะได้รับการยกเว้นจากเพื่อน หากแล้วก็ไม่เป็นผล เมื่อนันทิยายังยืนยันคำเดิม
“แกต้องไป ซีรีส์มันดูย้อนหลังได้ ไว้ค่อยดูเมื่อไหร่ก็ได้น่า” พูดกับคนติดพระเอกซีรีส์จบก็หันไปทางปลายฝนกับกนกอร “แกสองคนก็ห้ามปฏิเสธเด็ดขาด”
“ไปก็ไปดิ กลัวที่ไหน” ปลายฝนตอบรับเพื่อนแบบง่าย ๆ
นันทิยาฉีกยิ้มกว้างอย่างพอใจเมื่อได้คำตอบที่ต้องการ “ดีมาก ชวนพี่พายไปด้วยก็ได้ ไปกันหลาย ๆ คนจะได้มีตัวหารเยอะ ๆ”
“อยากเที่ยวแต่เสือกขี้งกอีก” ชนัศชัยพูดขึ้น
“อะ งั้นมึงเลี้ยง”
“เรื่องอะไรที่กูต้องเลี้ยง”
“แล้วเลี้ยงเพื่อนไม่ได้หรือไง เหล้าแค่โปรฯ ไม่กี่บาท” นันทิยามองเพื่อนชายพลางยักคิ้วอย่างท้าทาย สายตาของชนัศชัยจ้องเขม็งที่ใบหน้าสวยติดไปทา
