ผู้หญิงของอัครบดินทร์ 5
1105 Words
ยามสายวันต่อมา ยลดาพลิกกายอย่างเมื่อยขบก่อนจะปรือตาขึ้นมองแสงสว่างที่ลอดผ่านผ้าม่านเข้ามา หญิงสาวมองนาฬิกาที่ผนังซึ่งบอกเวลาสิบเอ็ดโมงจึงรีบหันไปมองคนข้างๆ ที่นอนซุกซบมาทั้งคืน เมื่อพบเพียงความว่างเปล่าก็รีบหยิบเสื้อคลุมมาสวมแล้วโผไปที่หน้าต่างแง้มผ้าม่านออกดูแล้วก็หน้าจ๋อยสนิทเมื่อพบว่ารถยนต์ของเขาไม่อยู่แล้ว
‘เขาคงกลับไปแล้วสินะ’
ยลดาคิดอย่างน้อยใจเมื่อคิดไปว่าเขาแวะมาหาเพื่อแค่ต้องการระบายความใคร่แล้วก็กลับไปทันทีเมื่อทุกอย่างจบลง เขาคงไม่ได้คิดถึง ไม่ได้อยากอยู่กับเธอเหมือนที่เธออยากอยู่กับเขาสินะ
คิดได้ดังนั้น หญิงสาวก็รู้สึกร้อนผ่าวที่ดวงตาและเดินกลับไปทิ้งกายลงบนเตียงปล่อยอารมณ์ให้จมอยู่กับความน้อยใจ จนไม่ได้ยินเสียงเปิดประตูและเสียงฝีเท้าของอัครบดินทร์ที่เดินเข้ามาหลังจากลงไปสั่งลูกน้องให้ออกไปซื้ออาหารจากภัตตาคารชื่อดังมาไว้ให้เธอ
“ตื่นแล้วเหรอ”
ยลดาหันขวับไปทางต้นเสียง “คุณอัค”
“ทำไมทำหน้าแบบนั้น”
อัครบดินทร์เดินมานั่งเคียงข้างยลดาบนเตียงพร้อมเอ่ยถามเมื่อเห็นสีหน้าเหมือนคนจะร้องไห้ของเธอ ยลดาไม่ตอบแต่โผเข้าหาเขาอย่างดีใจซึ่งอีกฝ่ายก็กอดตอบเช่นกัน
“คุณอัค แยมคิดว่า...”
“คิดว่าฉันหนีกลับไปแล้วเหรอ”
อัครบดินทร์ถามอย่างรู้ทัน ซึ่งยลดาก็ได้แต่พยักหน้าอยู่กับอกเขา ชายหนุ่มอมยิ้มก่อนจะรัดร่างนุ่มนิ่มในอ้อมกอดแน่นขึ้น
“ฉันไม่ได้เจอเธอตั้งสองอาทิตย์ คิดเหรอว่าได้อยู่กับเธอคืนเดียวมันจะชดเชยเวลาที่ห่างกันได้ ขอบอกนะสาวน้อย ว่าเธอคิดผิด เธอยังต้องชดเชยให้ฉันอีกหลายคืน”
อัครบดินทร์จงใจกระซิบด้วยน้ำเสียงแหบพร่าริมใบหูสวย ยลดายิ้มแก้มปริเมื่อได้ยินว่าเขาจะค้างกับเธออีกหลายวัน
“คุณอัคจะอยู่กับแยมอีกหลายวันใช่ไหมคะ” ยลดาเงยหน้าขึ้นถามเขาด้วยรอยยิ้ม
“นั่นมันก็ขึ้นอยู่กับว่าเธอทำตัวน่ารักแค่ไหน” อัครบดินทร์ตอบและบีบปลายคางคนตรงหน้าไปมาอย่างมันเขี้ยว
“แต่ตอนนี้ฉันว่าเธอไปอาบน้ำก่อนดีกว่านะ เดี๋ยวคนของฉันกลับมา เราจะได้ทานข้าวกัน”
“คุณอัคยังไม่ได้ทานอะไรตั้งแต่เช้าเหรอคะ” ยลดาถามอย่างเป็นห่วง กลัวว่าเขาจะหิว
“ฉันดื่มกาแฟกับขนมปังไปนิดหน่อย เธอไม่ต้องห่วงหรอก ฉันยังไม่หิวมากขนาดนั้น เพราะเมื่อคืนฉันกินของหวานไปเยอะ”
อัครบดินทร์ตอบด้วยสายตามีเลศนัยทำให้ยลดาแก้มแดงปลั่งอย่างเขินอาย ซึ่งกิริยานั้นทำให้คนมองอดใจไม่ไหว ต้องกดจมูกโด่งลงบนนวลแก้มสุกปลั่งนั้น
“ไปอาบน้ำเถอะ”
“แยมเดินไม่ไหว คุณอัคอุ้มแยมไปส่งที่ห้องน้ำหน่อยสิคะ” ยลดาซบหน้ากับซอกคอของคนตัวโตแล้วใช้เรียวแขนโอบรอบคอเขาเอาไว้
อัครบดินทร์ยิ้มมุมปากเพราะรู้ตัวว่ากำลังถูกอ้อน แต่ไม่ปฏิเสธที่จะอุ้มร่างบางขึ้นจากเตียงไปส่งที่ห้องน้ำ
“รีบอาบนะ ถ้าช้า ฉันจะขึ้นมาช่วยอาบ” อัครบดินทร์แกล้งขู่ แต่นอกจากคนตรงหน้าจะไม่กลัวแล้วยังโอบรอบคอเขาแน่นขึ้นและส่งสายตาเชิญชวน
“ถ้างั้นแยมจะอาบนานๆ”
“ยั่วฉันเหรอ เดี๋ยวเถอะ” ชายหนุ่มรัดร่างเอิบอิ่มที่มีเพียงเสื้อคลุมบางๆ คลุมไว้ซึ่งเขารู้ดีว่าภายใต้เสื้อคลุมนี้คือร่างเปลือยเปล่าแสนงดงามไร้ที่ติ
“แยมไม่ได้ยั่ว แต่แยมพูดจริง”
“ฮึ่ม ถ้าไม่ติดว่าเธอยังไม่ได้กินอะไรจนฉันกลัวจะเป็นลมเป็นแล้งไปละก็ ฉันจะจัดการเด็กช่างยั่วให้หนัก” อัครบดินทร์ทำเสียงขู่แล้วตัดใจเดินออกจากห้องน้ำไปเพราะกลัวว่าตัวเองจะอดใจไว้ไม่อยู่ ปฏิบัติการทำรักในห้องน้ำอย่างเร่าร้อนจนยลดาเป็นลมเป็นแล้งไปเพราะยังไม่ได้ทานอะไรตั้งแต่เช้า
หลังจากอัครบดินทร์เดินออกจากห้องน้ำไป ยลดาก็รีบอาบน้ำ ไม่ใช่เพราะเกรงคำขู่ แต่เป็นเพราะว่าเธอรู้สึกหิวจนแทบจะกินช้างได้ทั้งตัวแล้วนั่นเอง
ยลดาเลือกใส่เสื้อคร็อปสายเดี่ยวสีครีมโชว์หน้าท้องแบนราบและกางเกงผ้าเนื้อนิ่มขาสั้นกุดสีขาวเน้นทรวดทรงองค์เอวและโชว์เรียวขาสวย ผมสีน้ำตาลอ่อนยาวสลวยถูกปล่อยไปตามธรรมชาติประดับด้วยโบผูกผมสีชมพูอันใหญ่ทำให้หญิงสาวดูอ่อนหวานและเซ็กซี่ไปพร้อมๆ กัน หญิงสาวแต่งหน้าด้วยความรวดเร็ว และหมุนดูความเรียบร้อยหน้ากระจกก่อนจะเดินลงไปชั้นล่าง
“มาแล้วค่ะ”
ยลดาเดินกึ่งวิ่งลงมาจากบันได อัครบดินทร์จึงหันไปพยักหน้าให้สมปองตักข้าวเพราะตัวเขาเองก็เริ่มหิวแล้วเช่นกัน
“โอ้โห น่ากินจังค่ะ” ยลดามองอาหารจากภัตตาคารชื่อดังที่เขาสั่งให้ลูกน้องไปซื้อมาให้ ซึ่งล้วนแต่เป็นของโปรดของเธอทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นเป็ดอบน้ำผึ้ง กวางตุ้งผัดน้ำมันหอย หมูกรอบ ไก่ผัดพริกไทยดำ ตามด้วยของหวานที่มีทั้งซาลาเปาอบ เค้กชาเขียวและไอศกรีมช็อกโกแลต
“น่ากินก็มากินเร็วๆ เข้าอย่ามัวแต่มอง”
อัครบดินทร์บอกพร้อมทั้งดึงให้เจ้าของร่างอรชรนั่งลงเคียงข้าง ยลดาหันไปจุ๊บแก้มเขาเบาๆ แทนคำขอบคุณที่เขาสั่งให้ลูกน้องไปซื้อแต่ของโปรดของเธอมาไว้ให้
“ขอบคุณนะคะคุณอัค”
“ฉันบำรุงเธอขนาดนี้ คืนนี้ต้องตอบแทนฉันให้คุ้มด้วยนะ”
เขากระซิบเบาๆ ทำให้เธอรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งร่างก่อนจะยิ้มเอียงอายแต่กระซิบตอบกลับไปอย่างท้าทาย
“รับรองค่ะว่าแยมจะตอบแทนอย่างคุ้มค่า”
คำตอบนั้นทำให้อัครบดินทร์มันเขี้ยวคนช่างยั่ว จึงรั้งร่างบางเข้าไปหาแล้วกดจมูกโด่งลงบนแก้มนิ่มทั้งสองข้าง
“ทำเป็นพูดดี คืนนี้ฉันจะไม่ปล่อยให้นอนถ้าไม่หมดแรงคาอก”
อัครบดินทร์ขู่ก่อนจะคลายวงแขนออกแล้วต่างคนต่างทานอาหารเงียบๆ ด้วยความหิว
- Writer
