ยลดาเปิดประตูเข้ามาในห้องพักฟื้นก็พบว่ามารดานั่งเหม่ออยู่บนเตียงคนไข้ หญิงสาวจึงเดินเข้าไปนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆ และก้มลงกราบที่ตักมารดา
“แม่ขา แยมมาแล้ว แม่เป็นยังไงบ้าง”
นางทองหยดก้มมองลูกสาวที่ก้มลงกราบที่ตักก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ นางเอื้อมมือลูบศีรษะลูกสาวอย่างรักใคร่ เท่านั้น
ยลดาก็ต่อมน้ำตาแตก ทั้งสองโผเข้ากอดกันร้องไห้โฮ
อัครบดินทร์ยืนมองภาพนั้นนิ่งๆ ปล่อยให้ยลดากับมารดาได้ปรับความเข้าใจกันโดยไม่เข้าไปแทรก หลังจากผ่านไปครู่ใหญ่ สองแม่ลูกก็ผละออกจากกัน
“แม่มีอะไรอยากถามแยมไหมคะ แยมจะบอกแม่ทุกอย่างที่แม่อยากรู้ พี่ยุบอกแยมหมดแล้วว่าจีจี้มาพูดอะไรกับแม่บ้าง”
“แม่อยากรู้ทุกอย่าง แม่อยากให้แยมบอกแม่ตามความเป็นจริง เงินที่แยมเอามารักษาแม่และส่งเสียที่บ้านทุกเดือน แยมเอามาจากไหน แยมไม่ได้ทำอย่างทีจีจี้บอกแม่ใช่ไหมลูก” นางทองหยดถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เพราะหากเรื่องที่
