ข้ามเส้นทายาทมาเฟีย (คิรินxราเชล)

ตอนที่ 1 มีกันและกันมาทั้งชีวิต

@คาสิโน

ห้องทำงานผู้บริหารของคาสิโนใหญ่กลางเมืองที่อยู่ชั้นบนสุด...ด้านหน้าห้องมีบอดีการ์ดเรียงรายกันอยู่เต็มพื้นที่เพื่อดูแลความปลอดภัยของนายใหญ่อย่าง 'คิริน' ทายาทมาเฟียที่รับช่วงคาสิโนมาดูแลต่อจากท่านสิงหาที่วางมือจากทุกอย่างไปแล้ว

คาสิโนของคิรินนับเป็นคาสิโนที่ใหญ่ติดลำดับต้น ๆ ของประเทศ มีแขกทุกระดับ ทั้งนักการเมือง คนมียศ มีตำแหน่ง หรือแม้แต่ดารา ศิลปิน เข้ามาใช้บริการมากมายจนนับไม่ถ้วนเพราะคาสิโนมีการดูแลความเป็นส่วนตัวและความปลอดภัยที่เข้มงวด แบบนั้นถึงเป็นที่ไว้วางใจของคนทุกระดับจนทำรายได้ให้คาสิโนแต่ละปีมหาศาล อีกทั้งยังมีการบริการแบบครบครัน มีผับที่อยู่ติดกันในโซนด้านหน้าคอยต้อนรับแขกที่มาเพื่อดื่มสังสรรค์และปาร์ตี้หาความสนุกสนานยามค่ำคืน

ผับในโซนด้านหน้าเดิมทีเป็นของคุณอาธนา มาเฟียใหญ่ที่เป็นเพื่อนรักเพื่อนตายของป๊าเขา ที่ตอนนี้ให้ 'ราเชล' ลูกสาวคนเดียวได้มารับช่วงดูแลต่อ...แต่เพราะราเชลเป็นผู้หญิงที่ถูกเลี้ยงดูปูเสื่อมาอย่างดี เป็นคุณหนูของบ้านที่ทั้งอาธนาหรือแม้แต่เขา ไม่ยอมให้มาอยู่ทำงานในสถานที่อโคจรที่เสี่ยงแบบนี้เลยเป็นเหตุผลให้ตอนนี้เขาต้องดูแล จัดการงานของผับแทนเป็นส่วนใหญ่

ป๊าสิงหาและอาธนา ป๊าของราเชล เขาสนิทกันมากถึงขั้นสร้างธุรกิจมาพร้อม ๆ กัน สร้างบ้านที่อยู่ในรั้วเดียวกัน.. แม้แต่เมียหรือม๊าของทั้งเขาและราเชล ก็ยังเป็นเพื่อนรักกัน มันเลยเป็นเหตุผลที่เขากับราเชลถูกเลี้ยงมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก เรียนมาพร้อมกัน โตมาจนทำงานก็พร้อมกัน...

เรียกว่าเขากับราเชลมีกันและกันมาทั้งชีวิต

"นายครับ สายจากเพื่อนสนิทคุณราเชลครับ" บอดีการ์ดคนสนิทถือวิสาสะเดินเข้ามาภายในห้องทำงานของผู้เป็นนายด้วยท่าทีเร่งรีบ ไม่ได้เอ่ยขออนุญาตแม้ว่าผู้เป็นนายจะกำลังคุยงานกับเลขาใหม่อยู่ ทำคิรินเองต้องรีบหันไปมองด้วยท่าทีแปลกใจ เพราะแค่ไม่เข้าใจว่าทำไมเพื่อนสนิทราเชลถึงได้โทรมา และทำไมถึงเลือกโทรหาบอดีการ์ดเขา แทนจะสายตรงเข้ามาหาเขาเลย

คิดได้แบบนั้นถึงจะหยิบโทรศัพท์ของตัวเองที่วางไว้บนโต๊ะมาดู ถึงได้เห็นว่าสายจากเพื่อนราเชลที่เขาเองก็รู้จัก โทรเข้ามานับสิบสายแล้ว แต่เป็นเขาเองที่ไม่เห็น..

'ว่าไง' เสียงเข้มเอ่ยกับปลายสายทันทีที่รับโทรศัพท์จากการ์ดคนสนิทมาคุย

'คิริน รีบมาที่โซนผับหน่อย เชลเดินไปคุยงานกับเด็ก ๆ ที่บาร์แล้วเจอพวกท่านเดชพล เห็นมันเดินเข้าไปคุยกับเชลแล้วให้คนของมันยืนล้อมไว้ เชลมันปลีกตัวออกมาไม่ได้' ลีน่า เพื่อนสนิทของราเชลเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงร้อนใจ..

'เรียกบอดีการ์ดไปเอาราเชลออกมา ฉันกำลังลงไป' เสียงเข้มเอ่ยในขณะที่เดินออกจากห้องทำงานไปยังลิฟต์ส่วนตัวด้วยท่าทีเร่งรีบ

ท่านเดชพล เป็นนักการเมืองที่ดูแลแถวนี้มาหลายสมัย อำนาจล้นมือจนหลาย ๆ ครั้งก็มีปัญหามาขัดแข้งขัดขากับเขาอยู่บ่อย ๆ ส่วนใหญ่เป็นเรื่องขอเรียกเก็บเงินค่าดูแลจากคาสิโนและผับของเขา แต่เพราะเขาเองแข็งข้อใส่และยืนกรานว่าไม่ยอม อีกฝ่ายถึงได้ชอบส่งคนมาป่วนทั้งผับและคาสิโนอยู่บ่อยครั้ง... และที่สำคัญมันเคยส่งคนไปคุยกับอาธนา ป๊าของราเชลว่าแอบปลื้มราเชลมาหลายปี จะขอราเชลไปเป็นเมีย จนอาธนาต้องไล่ตะเพิดมันออกไป เช่นเดียวกับเขาที่ทันทีที่รู้เรื่องก็ตามไปกระชากคอมันถึงบ้าน เหตุผลนี้เองที่ทำให้เขาเชื่อว่าอีกฝ่ายเป็นคู่อริ

ทันทีที่ลิฟต์เปิดออกที่ชั้นล่างสุดของคาสิโน.. ก็มีเสียงปืนดังขึ้นมาจากโซนผับ ทำบอดีการ์ดหลายสิบคนวิ่งกรูไปทางโซนด้านหน้า เช่นเดียวกับคิริน..

"นายครับ ท่านเดชพลยิงปืนโดนบอดีการ์ดของเราที่จะไปเอาตัวคุณราเชลออกมาครับ" ทันทีที่คิรินเดินมาถึงโซนผับก็มีบอดีการ์ดวิ่งมารายงานสถานการณ์ให้เขาฟัง ร่างแกร่งเองได้ยินแบบนั้นถึงได้ดึงปืนที่เอวบอดีการ์ดที่ยืนคุ้มกันเขาอยู่ข้างตัวมาถือไว้

ขึ้นลำปืน พร้อมเดินตรงเข้าไปหากลุ่มบอดีการ์ดของท่านเดชพลที่ยืนล้อมตัวราเชลไว้อยู่

ปั้ง! ปืนในมือของคิรินถูกลั่นไกใส่บอดีการ์ดที่ยืนล้อมร่างสวยไว้หนึ่งคนจนล้มลงไป.. เรียกสายตาจากท่านเดชพลให้ละความสนใจจากราเชลหันมาทางเขา

"นัดแรก ที่มึงกล้าลั่นไกใส่คนของกู" เสียงเข้มพูดพลางเดินผ่าวงล้อมเข้าไปรั้งตัวราเชลเข้ามากอดไว้ ก่อนจะขึ้นลำปืนและยกขึ้นจ่อหัวของท่านเดชพลอีกครั้ง

เพียงแค่นั้นบอดีการ์ดของท่านเดชพลนับสิบคนก็ยกปืนขึ้นเล็งมาที่หัวเขา... เช่นเดียวกับบอดีการ์ดของคิรินที่ยืนล้อมวงนอก ยกปืนไปหาพวกการ์ดของท่านเดชพลไว้เป็นจุดเดียวกัน

"ที่ผ่านมา กูปล่อยผ่านเพราะคิดว่ามึงเป็นพวกเด็กพึ่งมีอำนาจ เลยยังใช้อำนาจที่พึ่งมีได้ไม่ถูกที่ถูกทาง ตระกูลกูไม่ทำอะไรมึงที่มึงกล้ามาขอคนของกูไปเป็นเมีย เพราะไม่อยากมีปัญหากับพวกนักการเมือง"

"แต่นั่นไม่ได้แปลว่ากูจะไม่กล้าจัดการมึงหรือตระกูลกูไม่กล้าตั้งค่าหัวมึง ... และมึงก็รู้ดีว่านักการเมืองแบบมึง ไม่ได้มีอำนาจพอจะเก่งกับตระกูลกูด้วยซ้ำ ตำแหน่งที่มึงได้มา คิดว่ากูไม่กล้าเลื่อยขาเก้าอี้มึงหรือไง" ภายในผับที่ควรจะเสียงดัง ตอนนี้กลับเงียบสนิท แขกพากันหมอบลงกับพื้นและหามุมหลบ บอดีการ์ดทั้งสองฝั่งก็หยุดนิ่งเพื่อตั้งสติและอ่านเกมที่เริ่มจะกดดันตรงหน้า

"นี่เป็นการเตือนครั้งสุดท้ายจากกู ไสหัวไป หลังจากนี้ถ้ายังโผล่หัวมายุ่งกับคนของกูอีกสักครั้ง กูเอามึงตายแน่" ว่าจบก็ลั่นไกปืนไปที่ขาของท่านเดชพลจนล้มลง เพียงแค่นั้นบอดีการ์ดของท่านเดชพลที่ล้อมตัวเขาอยู่ก็พากันขึ้นลำปืนจ่อมาที่เขา

แต่ท่านเดชพลเป็นฝ่ายยกมือปรามไว้ คงเห็นว่าครั้งนี้เขาเดือดกว่าครั้งไหน ๆ เดือดขนาดที่เขาสามารถจ่อหัวยิงอีกฝ่ายให้ตายได้ตรงนี้...บอดีการ์ดของท่านเดชพลถึงเอาปืนลงและประคองนายของตัวเองออกไป

"เจ็บตรงไหนไหม" เมื่อคู่อริออกไปพ้นประตูผับ ร่างแกร่งถึงจะหันมาเอ่ยถามคนข้างกาย... ถึงได้เห็นว่าตอนนี้ราเชลเริ่มทรงตัวไม่ไหว ใบหน้าสวยเริ่มแดงก่ำ สายตาเริ่มดูออดอ้อนเขาจนผิดปกติไปจากเดิม

"คิริน"

"ครับ เจ็บตรงไหน มันทำอะไรเชล"

"ร้อน" เสียงสั่นเครือเอ่ยบอกเพียงแค่นั้น สายตาคมก็ละสายตาจากใบหน้าสวย หันไปมองแก้วเหล้าที่วางอยู่บนบาร์ ก่อนจะหยิบแก้วขึ้นมาดมกลิ่น.. "เขาบอกให้ดื่มกับเขาแก้วนึงแล้วจะยอมปล่อยไป เชลถึงต้องกิน... คิริน เชลร้อนไปทั้งตัวเลย"

"..." คนที่อยู่ในวงการนี้มานานหลายปี เขาเสี่ยงอันตรายแบบที่ต้องระวังตัวทุกอย่างแม้แต่จะรับเครื่องดื่มจากใคร เลยเป็นเหตุผลที่เขาแค่ดมก็รู้ได้ทันที

กลิ่นเหล้าเพี้ยนไปจากเดิม และราเชลดื่มแก้วที่มียาเข้าไปแล้ว

ฉิบหายแน่ ๆ