น้ำผึ้งตามไม่ทันความคิดหื่นของเฒ่าหัวงู แต่ก็รู้สึกใจเต้นแรงขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เมื่อเห็นสายตาของลุงจอมจ้องมองสองเต้าราวจะกินเลือดกินเนื้อ
“ก็นมหนูยังคัดขนาดนี้”
สายตาของลุงจอมยังไม่ละจากทรวงอกอวบใหญ่ของหลานสะใภ้ แกเผลอกลืนน้ำลายลงคอด้วยความลืมตัว พอเห็นท่าทางแบบนี้ ทำให้น้ำผึ้งรู้ว่าลุงของสามีกำลังคิดอะไรกับหลานสะใภ้อย่างหล่อน
“หนูจ๋า… นมคัดขนาดนี้ปวดไหม… ให้ลุงช่วยนะ ปล่อยไว้อย่างนี้มันจะไม่ปวดหรือ... อูย ดูสิมันคัดมากเชียวนะนั่น”
ลุงจอมทำเสียงห่วงใย ตวัดลิ้นกลืนน้ำลายด้วยความหื่น
“ก็มีปวดบ้างจ้ะ… ลูกกินไปนิดเดียวมันก็เลยยังคัดอยู่ เดี๋ยวหนูกำลังจะปั๊มทิ้ง”
น้ำผึ้งเหลือบมองไปยังที่ปั๊มน้ำนมวางอยู่ในถาดใกล้กับตะกร้าใส่ผ้าอ้อม รู้สึกเคอะเขินเล็กน้อยที่การสนทนาต้องวนเวียนอยู่กับเรื่องนมของหล่อน
“อูย... เสียดาย... จะปั๊มทิ้งทำไม?... อย่า… อย่าทิ้ง ให้ลุงช่วยดูดให้นะ”
ลุงจอมเผลอครางอ
