แค่เปลี่ยนสรรพนามทำไมต้องขอเวลาก่อน เธอเริ่มไม่เข้าใจคิระเรื่องนี้แล้ว เขาติดอะไรอยู่? แค่เปลี่ยนสรรพนามคงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แต่ก็อย่างว่า เธอไม่มีสิทธิ์ไปบังคับใคร รอเขาพร้อมเมื่อไหร่ค่อยเปลี่ยนสรรพนามก็ได้
ยอมรับว่าแอบน้อยใจ ทว่าก็ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากก้มหน้ายอมรับความจริง น้อยใจเองก็หายเองตามสเต็ปเดิม
เธอกลับมานั่งทำงาน ไม่ปล่อยเวลาที่เหลือให้ศูนย์เปล่า อย่างน้อยหาอะไรทำก็ไม่ต้องคอยคิดเรื่องคิระ
ก๊อก ก๊อก
สติที่กำลังโฟกัสอยู่กับงานเตลิดหายเมื่อมีเสียงเคาะประตูดังขึ้น เธอเงยหน้าขึ้นมองไปยังประตูที่เปิดทิ้งเอาไว้ เจ้าของเสียงเคาะประตูเมื่อครู่คือ คิระ
เขายืนมองไม่ยอมเดินเข้ามาราวกับกำลังรอให้เธอพูดอะไรสักอย่างก่อน ในมือถือจานผลไม้และแก้วน้ำแตงโมปั่นที่เป็นของโปรดเธอ
“มีอะไรรึเปล่าคะ”
“ทำอะไรอยู่”
“ทำงานค่ะ”
“เข้าไปได้ไหม”
“ได้ค่ะ”
คิระเดินถือจานผลไม้และน้ำแตงโมปั่นเข้าไป
