คิรันเป็นเด็กที่มีพัฒนาการดี ฉลาด ช่างพูดและช่างสังเกตในเวลาเดียวกัน ใบหน้าเหมือนคิระตอนเด็กๆ ทว่านิสัยแสบซนได้แม่มาเต็มๆ
“หม่ามี้จ๋วยไหมครับ” คิรันเดินถือสมุดวาดรูปที่ตัวเองวาดรูปมาให้คนเป็นแม่ดู อาจไม่เป๊ะแต่ก็ถือว่าดีมากสำหรับเด็กวัยนี้ที่สามารถวาดรูปออกมาได้ขนาดนี้
“โอ้โห้ วาดรูปสวยมากครับ”
“นี่หม่ามี้ นี่ปะป๊า นี่คิรัน”
“ให้ปะป๊าดูหน่อยเร็ว”
คิรันถือสมุดวาดไปให้คนเป็นพ่อดู คิระหันมามองอย่างตั้งใจ แววตาคนเป็นพ่อเป็นประกายเมื่อเห็นผลงานของลูกชาย
“สวยจังครับคิรัน”
“คิรันวาดเอง”
“วาดได้สวยมากครับ”
“ปะป๊าชอบไหมครับ”
“ชอบครับ”
“หม่ามี้สวยไหมครับ” คิรันพูดแล้วชี้นิ้วเล็กๆไปที่คาร์เทียร์ในรูปวาด
“สวยครับ หม่ามี้สวยตลอด” เขาหันไปมองคาร์เทียร์
คนโดนชมถึงกับเขินจนหน้าแดง คนเป็นสามีก็ขยันจีบทั้งที่มีลูกแล้วหนึ่งคน หยอดทุกครั้งเมื่อมีโอกาส แบบนี้ไม่ให้คนเป็นภรรยารักมากขึ้นทุกวันได้
